zondag 31 mei 2009

AU REVOIR....

De laatste twee weken was er maar één woord dat centraal stond: afscheid (ok genieten stond toch ook nog wel bovenaan). k moest echt van alles en iedereen afscheid nemen. Iedereen vertrok op een andere moment waardoor er bijna elke avond een afscheidsfeestje was. Elk feestje was op een andere manier goed: dat van marion was (toevallig) met mannen die prachtig gitaar konden spelen (onder een prachtige sterrenhemel); miriam en piotr’s feestje was het laatste dat ik hier heb meegemaakt; dat van Dominique was heel gezellig, grappig lekker en rustig; florian’s afscheidsfeestje was een culinairhoogstandje (risotto met gamba’s)…en tot slot mijn eigen afscheid: vrijdag hadden we een hele gezellige bbq, die tot vroeg in de ochtend geduurd heeft. Ik heb toen nog s’nachts tot half zes s’ochtends mijn kamer beginnen opruimen en beginnen inpakken (omdat ik de volgende dag nog een beetje vrij wilde hebben). Na drie uurtjes slaap ben ik dan weer beginnen inpakken. De anderen waren echter nog redelijk lam, waardoor we het s avonds heel rustig hebben gehouden. Zondagochtend is Chris nog mijn matras komen teruggeven, en heeft hij ons uitgewuifd…op weg naar België.

Ik kan mijn erasmuservaring heel kort samenvatten: een prachtige, onvergetelijke ervaring waarbij ik geweldige lieve, positieve en interessante mensen heb leren kennen van over de hele wereld, die ik misschien niet allemaal even snel zal terug zien, maar wel ooit…dat is zeker!

bedankt voor jullie intresse, lieve berichtjes... ik hoop dat jullie mijn blog de moeite waard vonden

x caroline

zondag 17 mei 2009

...een examen!

Donderdag heb ik nog heel de dag redelijk goed geleerd. Gelukkig werd dit afgewisseld met samen eten en andere kleine fijne dingen.
Vrijdag om 10 u had ik dan eindelijk het examen, k had er wel vertrouwen in omdat ik er goed voor geleerd had (het was ook niet zo veel) en de prof is wel heel vriendelijk. K mocht een half uur voorbereiden en dan mocht in beginnen praten. Ik kon heel de cursus goed vertellen, en heb het gesprek zowat in de richting geduwd van wat ik nog extra had gelezen omdat ik dat interessant vond. K denk dat het een van de beste examens van mijn unifcarriere was (hopelijk dacht de prof daar ook zo over). Daarna ben ik direct naar een inhaalles van anthropologie du religion geweest. Direct na de afloop om 12u ben ik mij ga inschrijven om mijn kleren te kunnen wassen . Vlug iets gegeten en naar de bib om enkele mails te sturen (want pc nog steeds niet gemaakt). Vlug terug om mijn ijskast te verkopen (zalige is dat ik ze nog kan houden totdat ik vertrek!). Na het wassen van mijn kleren had ik ineens een opruim en kuisopstoot (gebeurd één keer in de twee maand denk ik). Dan vlug naar de winkel om mijn drukke dag af te sluiten bij Anni: daar hebben we eerst de film ‘twilight’ gezien (niet zo mijn ding) en dan een finse film ‘Pitkä kuuma kesä’‘ (a long hot summer).

Zaterdag ben k de dag sportief begonnen: samen met tynke een halfuurtje gaan joggen. Samen is het best wel gezellig, en de omgeving is hier ook erg mooi om te sporten. In de voormiddag heb ik dan proberen een andere laptop te regelen via het bedrijfje dat mijn pc gaat maken (want dat zou nog tot volgende week vrijdag duren). Eerst waren er geen pc’s meer, maar na een beetje aandringen ging de man toch nog verder horen. En ja hoor…er was nog een laptop die ik kon gebruiken. Dat ging mij 15 euro huur kosten en 500 euro waarborg. Maar na een beetje onderhandelen kan ik de pc lenen tot de mijne is gemaakt voor 0 euro en 100 euro waarborg! (alleen met deze pc kan ik blijkbaar jammergenoeg geen foto’s op mijn blog zetten) Daarna ben ik inkopen gaan doen voor emma . Ze is immers tegen een paaltje gereden met haar fiets en heft een grote wonde op haar been, die genaaid moest worden, en daarom kan ze niet goed stappen of naar de winkel gaan. In de namiddag heb ik enkele uurtjes voor een taak gewerkt, en daarna ben ik met tynke naar de stad gegaan. We hebben daar super veel fijne originele winkeltjes ontdekt. Daar hebben we ons dan ook een souvenir voor Grenoble gekocht: magneetjes met franse woordjes waar je dan zinnetjes mee kan maken. Daarna zijn we op ziekenbezoek gegaan bij emma. S avonds hebben we met z’n allen naar het eurosongfestival gekeken bij Anni op kot. Het blijft toch niets voor mij, maar met een international publiek is het toch al een pak grappiger en leuker.

woensdag 13 mei 2009

scenario voor 'in de gloria'

Dinsdag kreeg ik eindelijk meer nieuws over de examens en de inhaallessen. Omdat ik graag voor ‘sociologie du corps’ ook deze vrijdag een examen had gedaan, mailde ik die prof (ik ging ervan uit dat dat niet echt ging pakken, aangezien ik niet echt een reden had om het normale examen (met een pak meer leerstof) op het einde van mei niet te doen). Maar tegen 22h kreeg ik te horen dat ik vrijdag mijn examen mag doen! Een zalig gevoel te weten dat er iets is dat zeker is. Daarna ben ik naar Vince zijn verjaardagsfeestje in het park geweest, om niet te laat in mijn bed te kruipen (nu de examens echt in het zicht zijn).

Op technologisch gebied gaat even alles mis dat mis kan gaan: mijn telefoon werkt niet meer, mijn internet is kapot en ik krijg mijn pc niet meer open (als ik dat probeer splitst mijn scherm in twee delen). Voor dit laatste heb ik half grenoble afgefietst om een winkel te vinden die reparaties doet (er waren er vele te vinden op het internet, maar als ik daar aankwam, bleek die winkel al lang niet meer te bestaan). Voor het probleem van mijn internet was ik donderdag al gaan horen en had ik een nieuwe modem bestelt. Die kon ik vandaag gaan afhalen. Wat ik toe meemaakte zou een scenario voor ‘in de gloria’ kunnen zijn: toen ik naar het adres fietste voor mijn modem te gaan afhalen (terwijl er een SFR winkel hier in de buurt is), bleek dat in een waserrette te zijn. met een dikke niet zo jonge man aan de balie. gelukkig had ik mijn modem bij (hoewel niemand gezegd had dat ik hem moest ruilen). Maar dat mocht niet verpakt zijn in een zak: het moest in een doos met 'scotch tape'. Ik stelde voor om de doos van de nieuwe modem ervoor te gebruiken...dat kon niet omdat hij niet eerst de doos aan mij mocht geven voor hij de andere in een doos had gekregen ("het staat in de regels mevrouw"). Dus ik opzoek naar een doos in dat kleine dorpje. Bij het afval van de plaatselijke kruidenier vond ik er één. Ik terug naar die man..doos was eigenlijk wat te groot, maar hij deed wat moeite om het toch door de vingers te zien. Maar tape..dat had hij niet (kan ik me echt niet inbeelden dat je dat als zelfstandige wasserij niet hebt). Dus ik de plaatselijke middenstand afgegaan opzoek naar tape (alle supermarkten waren dicht, de krantenwinkel had het net uitverkocht en kon me niet de hunne laten gebruiken, bij de post stond een rij tot buiten...tot ik uiteindelijk bij een verzekeringskantoor tape vond). ik met getaped doos naar de droogkuis...de tape was niet voldoende sterk volgens de man, maar toen hij mijn blik zag begreep hij dat dat mij niet zoveel kon schelen). Enkel nog mijn pas laten zien en ik kon eindelijk vertrekken met mijn modem (trouwens een schandaal dat de andere na 3 maand al kapot was)...maar door al mijn examengeregel was ik blijkbaar in alle haast mijn pas vergeten. Dus kon ik nog naar huis fietsen, om dan terug te gaan, om daar dan nog een tiental papieren te tekenen...om uiteindelijk met mijn modem naar huis te kunnen. Die ik nu eignelijk nog niet kan gebruiken aangezien ik mijn pc niet meer open krijg. Ondertussen heb ik goed geleerd voor mijn examen van vrijdag.

camargue

Vrijdagochtend heb ik nog vlug administratieve zaken voor mijn examens inorde gebracht, vlug ingepakt (probleem was dat ik niet gepland had om op vakantie te gaan, dus ook eigenlijk niet echt propere kleren had: waardoor ik in een pyama bovenste en een kapotte short en jogging heb rondgelopen :) om tegen 14 u de bus naar Valance te nemen met Flo, Chris en Miriam (drie duitsers). In valance moesten we een uurtje wachten om daarna de trein te nemen naar Arles. Omdat het vrijdag een feestdag was, waren we heel blij dat we een open winkel vonden. Het enige wat we er konden kopen waren blikken met halal voeding…later bleek echter dat alle grote supermarkten ook nog open waren. Daar hebben we dan een kaart van de ‘camargue’ gekocht. Omdat we nog niet echt een plaats voor onze tent hadden vroeg ik tips aan iemand van de supermarkt. Deze man was heel vriendelijk, maar toch iet wat bizar. Zo toonde hij ons een volgens hem ‘prachtige plek’ (lees: een plaats aan de kant van de autostrade, waar hij toen hij werkloos was sliep en zich waste aan een kapot geslagen brandbluspaal). Omdat dat toch niet echt was wat we zochten hebben we gewandeld tot we om 11u een verlaten veld vonden, te midden van de natuur. Het gras stond zo hoog als onze heupen, waardoor we als een groepje idioten eerst een heel stuk hebben zitten plat trappen, om daarna onze tent op te zetten.


Zaterdag was het doel om een grote wandeling door de camargue te maken. Maar omdat de weg die we hadden genomen, niet erg mooi en interessant was, hebben we gelift. Het ging heel erg vlot (en met 4!). Zo hadden we eerst een pickup, waar we met z’n vieren achterin de kofferbak konden zitten. En voor het tweede deel van het traject mochten we met z’n allen meerijden met een oude mercedes (moeilijk in gang te krijgen, maar eens hij reed, ging het vlot). Deze auto zetten ons af in ‘salin de giraud’. Een klein, niet al te toeristisch dorpje, waar we een grote voorraad voedsel hebben ingeslagen. Daarna hebben we onze weg verder gezet met als doel… de kust. Omdat het liften met vier niet meer vlotte, hebben we ons opgesplitst (strategisch: 2 keer een jongen en een meisje). Hierdoor was het liften niet al te moeilijk en bereikten we alle vier snel ons doel … de zee, de kust, de zon! We zijn een groot deel van de kustlijn afgewandeld omdat we het toeristische deel wilden vermijden. Daar hebben we de hele namiddag gelegen, gelezen, zwaard gevochten (met stokken weliswaar), gefrisbeed, raadsels gezocht en gevonden…. Tegen de avond zijn we dan aan een prachtig kampvuur begonnen. Omdat er een stevig wind stond, moesten we eerst met stenen een soort afscherming maken. Wonderwel lukte dat erg goed, en hadden we in geen tijd een zalig mooi kampvuur. Als dessert hadden we brownies, die we even op de houtskolen hadden gelegd, waardoor je een overheerlijk chocoladedessert kreeg (ook de omgeving, de mensen, de geur van het vuur…maakten dat nog eens zo goed). Omdat we onze tenten niet alleen wilden laten, hadden we ze nog niet opgezet. Gelukkig hadden de jongens al een ‘windvrij’ plaatsje gezocht, waar we ze konden opzetten. Toch was het geen sinecure om ze s nachts met enige wind in de duinen op te zetten. Maar het lukte erg goed (ook omdat het volle maan was, en we daardoor vrij veel licht hadden). Ik heb nog een tijdje buiten gezeten, om te genieten van de wind, van de rust, van het adembenemend uitzicht. Echt een avond om nooit te vergeten!

Na een nacht niet al te best te hebben geslapen (de wind was heel stevig, waardoor de tent soms erg flapperde) stonden we op met een prachtig zich op de zee en aan de andere kant de camargue. Na het inladen van onze tent en rugzak (en ongewild kilo’s zand) hebben we nog even gepetanqued met stenen. Daarna zijn we teruggewandeld, en hebben we gegeten in een louche barak op het strand (toch smaakte het heel goed). Toen we onze weg verder zette op terug naar Arles te gaan, werden we met verstomming geslagen. Er waren super veel wilde flamingo’s. Prachtig om zien. Ondertussen liepen we langs het grootste zoutwinningsveld van Europa. Omdat het weer diezelfde onaangename weg was, hebben we weer twee per twee gelift (ik ben echt fan geworden van liften, het heeft niets dan voordelen: het is gratis, je leert nieuwe mensen kennen, die mensen vertellen allerlei interessante zaken over de streek, het is redelijk snel). Eerst tot ‘salin de giraud’ en daarna verder naar Arles. Daar hebben we elkaar opgewacht aan het amphitheater en samen nog wat van de avond zon genoten. Op onze weg naar de camping hebben we nog wijn gekocht (in de bakker nota bene, hier kan je echt overal goedkope en lekkere wijn kopen). Op de camping heb ik een gigantisch lange, warme douche genomen, om al het zand, zweet, vuil van me af te spoelen (op zo’n moment is een douche echt goud waard). Daarna hebben we gegeten bij kaarslicht, muziek geluisterd, nog wat gebabeld, raadsels verteld en gaan slapen (het merendeel van de tijd spraken we Frans, maar vaak spraken ze ook onderling Duits. Maar om een of andere reden kan ik bijna alles verstaan van wat ze zeggen, hoewel ik maar ooit eens 1 uur Duits in school heb gehad, en zij mij niet verstaan als ik nederlands spreek)

Ondertussen zijn we hier allemaal dol op de franse croisants, koffiekoeken… daarom kon dit allemaal niet ontbreken op onze laatste dag samen. We hebben in een van de beste bakkers die ik ooit heb gezien een gastronomisch ontbijt gekocht: rababertaart, myrtilletaart, baguetten, croissants, tartiflettebaguette met zeevruchten, chocoladecroissants, choco suissen… Dit hebben we opgegeten in het park. Daarna zijn we een koffie (de beste tot nu toe in franrkijk) gaan drinken bij een hele lieve man. Daarna de thermen van Constantijn bezocht. Ik blijf telkens verstomd staan van de kunde van de romeinen, echt indrukwekkend, wat zij allemaal konden verwezelijken. Om 18h was het helaas tijd om afscheid te nemen: miriam ging naar istre een vriendin bezoeken, en flo en Chris gingen nog verder trekken. Terwijl ik naar grenoble terugkeerde in de hoop meer nieuws te kunnen verkrijgen voor mijn examens (in het weekend was Irina wel zo lief geweest om me op de hoogte te houden van ‘sociologie du changement culturel’, waar ik een taak moet voor maken). Omdat mijn trein pas om 20h was, heb ik de stad nog verkend (met een loodzware rugzak: er zat nog gerief van miriam in, omdat zij ook nog het vliegtuig gaat nemen, en dus niet heel veel bagage kan meenemen). Het is een heel klein maar gezellig stadje, met ongelooflijk leuke kleine straatjes (waar ik uren zou kunnen in ronddolen) en een amphitheater, theater en thermen van het romeinse rijk. Tegen 20h vertrok mijn trein. Het was een lange reis, waardoor ik pas om half twee in mijn bed kon kruipen … maar het was het het meer dan waard!

foto's volgen...

examens....of niet?

Woensdag was het weer een hele dag onzekerheid wat de klok sloeg: de berichten veranderden voortdurend. Gelukkig kon ik s avonds mijn gedachten verzetten bij een overheerlijke kaasfondue bij florian (samen met miriam, Chris en piotr). Daarna hebben we “l’auberge espagnole” gezien. Dit is een film over erasmus (waarmee eigenlijk alles gezegd is :). Hierin kwamen scenes voor die erg herkenbaar waren (de administratieve rompslomp, s nachts met een hele groep zingen terwijl er mensen gitaar spelen,afscheid nemen van hechte vrienden (hoewel je ze eigenlijk nog niet zo lang kent)…).

Omdat er op het ‘bureau virtuelle’ aangekondigd werd dat de examenrooster vandaag bekend ging worden, stond ik goedgezind, met veel hoop op. Maar het viel tegen…geen nieuws: het enige nieuws dat we te weten waren gekomen was dat we niet meer op de internationale dienst moesten rekenen, en dat we zelf de proffen moesten contacteren. Echt ongelooflijk dat zij ons dat niet spontaan melden, we zijn dit immers te weten gekomen door zelf nog maar eens te gaan horen (De logica is hier soms toch ver zoek). Maar we hadden niet bepaald veel geluk: geen enkele prof was aanwezig, niemand wist waar ze waren, en ze antwoorden niet op mails. Aangezien het de volgende dag een feestdag was, wilde dit zeggen dat we drie dagen in de onwetendheid zouden zitten. Dit wilde ik absoluut vermijden waardoor Irina en ik meer dan 2 uur voor de deur van de professoren hebben gewacht in de hoop hen te kunnen spreken (terwijl het buiten echt heel prachtig weer was). Maar al die moeite was tevergeefs, waardoor we tegen 18h naar huis zijn gegaan. Toen heb k even met het thuisfront gebeld, om even al mijn frustraties, gedachten… de vrije loop te laten. Dat deed me erg goed. Daarna was er een picknick omdat Elena (een meisje van Berlijn) de volgende dag naar huis zou vertrekken. Vlak voor die picknick heb ik plotsklaps beslist om toch op vakantie te gaan met Florian, Chris en Miriam. Bijgevolg heb ik halsoverkop met miriam nog een tent gaan kopen in Decathlon om de volgende dag naar Arles te kunnen vertrekken. Het afscheid nemen valt me toch wel zwaar…gelukkig zie ik Elena terug in September (de grote erasmusreunie in Berlijn!)

dinsdag 5 mei 2009

'tragedie': het vervolg

Normaal maandag mijn eerste examen..maar dat is nu wel even anders. Zo snel als we konden zijn we naar onze professoren gegaan om meer uitleg te vragen. En uit dat gesprek bleek dat de situatie nog veel serieuzer is dan ik eerst vreesde. Zo wisten de professoren blijkbaar zelf niets van de beslissing die de president van de unief donderdagavond genomen had. Bijgevolg konden ze ons niets meer zeggen. Ze gingen proberen om met de president te praten, maar het ging vooraleerst niet eenvoudig zijn om een afspraak te krijgen, echt ongelooflijk. De proffen dreigden er zelfs mee om collectief onstlag te nemen, als de president niet om hun eisen in gaat. Maar daar stonden we dan…geen examens, geen info., alleen maar verwarring. In de namiddag werd ons aangeraden om de vice-president van de unief te bestoken met zoveel mogelijk emails. Aangezien dat het enige is dat we konden doen hebben we dat dan ook met veel plezier gedaan. De hele dag heerste er onzekerheid. S avonds hebben ik met vince, luc, Dominique, Chris, Caroline (vriendin van vince) en emma gegeten. Daarna hebben we een ‘slackline’ opgehangen tussen twee bomen. Dit is een soort stevig plat lint waarop je moet proberen te balanseren. Vrij verslavend want ik wilde me de hele tijd verbeteren. Daarna nog 'coupling' gekeken (want de mijn dvdspeler van mijn pc is kapot, net zoals mijn internet, dus ik kan alleen maar series en films zien die op mijn pc zijn opgeslagen)

Met goede moed, en toch wat hoop ging ik vanochtend naar de (zoveelste) assemblee generale (onder studenten wordt dit de AG genoemd), Dit is een 'vergadering' van professoren en studenten om te discussieren over de staking en alle gevolgen vandien. De AG begon om 10 uur en heeft twee uur geduurd. Het enige wat me ermee duidelijk werd is dat er nog niets zeker is...en dat de professoren onderling het ook nog niets eens zijn over hun standpunt en visie. Er circuleren vele opties op dit moment: een blank semester (dus geen credits!), inhalen lessen en later examens, 'banalisation' (geven van credits zonder examens en dus zonder punten), vervangtaken voor erasmussers, gewoon examens (ten vroegste binnen drie weken)... Het werd wel duidelijk dat de proffesoren onze moeilijk situatie als erasmusstudenten goed begrijpen. Voor mij is het nog niet zo erg als voor sommige andere buitenlandse studenten. Hier is bijvoorbeeld een canadees meisje die haar beurs kan verliezen als ze haar credits niet haalt, of iemand die een ticket naar singapore heeft voor 12 mei... Na die AG zijn we dan gaan praten met de vice president, die verantwoordelijk is voor de buitenlandse studenten. Voor hem hebben we al de info over de vakken moeten opgeven en hij gaat proberen voor ons een speciale maatregel te bedenken...dus afwachten maar. Ik vind het zo verschikkelijk dat ik op dit moment niets anders kan doen dan wachten, wachten, wachten (studeren heeft nu ook geen zin, want misschien heb ik helemaal geen examens, of een ander soort examens of...) Ik zou veel liever nu concreet weten wat ervan me verwacht wordt, en dan plannen kunnen maken voor mijn laatste maand hier. Echt zo jammer dat alles op het laatste nippertje in het water valt, door de beslissing van 1 persoon (die fameuze president, die het niet aandurft om de studenten te komen vertellen waarom hij deze beslissing heeft genomen)...voor mij iemand onverantwoordelijk, die geen twee maal nadenkt, en nog minder rekening houdt met de mening van zijn professoren en studenten. Hij bereikt hier werkelijk niets mee, tenzij iedereen tegen zich in het harnas jagen...

zondag 3 mei 2009

rustige week...met een onverwacht (slecht) einde

Zondag heel de dag geleerd, want de examens komen stillaan heel dichtbij. S avonds heb ik samen met Chris gekookt. Daarna heeft hij me heel zijn reis naar cuba uitgelegd (hier wil ik al heel lang naar toe, en die foto’s en verhalen deden me nog meer dromen). Tot slot hebben we de film: ‘the assasination of Jesse James’ gezien. Een film met heel mooie beelden, maar veel te traag. Zo traag dat ik in het midden het verhaal en vele personage kwijt was, niet echt een aanrader.

Maandag was een helse dag. Eerst naar de dokter gegaan om 9 u om een afspraak te maken (heb al een drietal weken keelpijn en die verdwijnt maar niet). Daarna naar het secretariaat van mijn residentie om papieren voor CAF in orde te maken. Maar daar bleek dat ik eerst een papier ergens aan de andere kant van grenoble moest gaan halen, om dan terug te keren naar het secretariaat om er daar een stempel te laten op zetten, om dan nog eens terug te keren naar die plaats waar k het papier was gaan halen. Gelukkig bleek achteraf dat ik het papier iets dichter bij huis kon afhalen. Daarna vlug naar de bib en vervolgens mijn taak gaan bespreken bij een prof. Daarna nog 10 minuten in de mediatheek gaan ‘werken’, terug naar het secretariaat voor de stempel, terug naar de bib voor te ontlenen en eten. Dat allemaal in drie uur tijd. In de namiddag ben ik dan naar de dokter gegaan. Niets ergs, maar die vrouw schreef wel een hele hoop zaken voor, echt ongelooflijk veel. S avonds heb ik nog eens tartiflette gegeten bij marysia. zoals steeds overheerlijk!

Nu zijn het echte studiedagen, ik probeer hier een studieklimaat te creëren in mijn kamer, maar lukt niet altijd zo goed. Iedereen valt hier altijd binnen, wat echt super fijn is, maar ook zo afleidend. S avonds ben ik Chris dan gaan bezoeken in het ziekenhuis. hij heeft twee maand geleden een operatie gehad om een breuk te genezen, en woensdag mochten de bouten eruit.

Donderdag heel de dag heel hard geleerd en dan… om 17 u krijg ik van emma een berichtje dat ik op het bureau virtuelle moet zien. Wat ik daar te lezen kreeg, sloeg me totaal met verstomming:

Sur ordre de la présidence de l'UPMF, les examens sont annulés et seront reportés à une date ultérieure. La présidence demande aux enseignants de Sociologie le rattrapage des cours non assurés.

Met deze twee enige zinnen werden al mijn plannen in de war gestuurd. Ik had immers normaal maandag en dinsdag (4 en 5 mei) twee examens. en vertrok woensdag naar de provence voor enkele dagen. Totaal verbouwereerd ben ik meteen naar de universiteit gegaan met emma en Irina in de hoop meer uitleg te kunnen krijgen. Maar er was niemand… alle proffen waren weg, de administratie was gesloten… gelukkig was er nog een mevrouw in de gang die naar een professor wilde bellen: het enige dat die man kon zeggen was dat de examens van maandag zeker niet doorgaan. Dit is echt het toppunt van slechte communicatie en het slecht behandelen van studenten. Er zat toen niets anders op dan terug naar mijn kot te gaan. S avonds heb ik met emma en Chris nog bij Luc en Vince gegeten. Daarna hebben we met z’n allen nog wat geprofiteerd van de mooie avond buiten.

Vrijdag 1 mei: Heel Frankrijk ligt plat, dus zeker de universiteit, wat inhoudt dat ik geen vragen kon gaan stellen over het afgelasten van de examens. Toch proberen nog wat te leren, want ik weet niet wat er nu op me af gaat komen. S avonds hebben Elena en ik het haar van Chris wat geknipt, niet zo eenvoudig met een zakmes, maar het valt al bij al nog wel mee. Daarna heeft Elena voor marion, emma, miriam, Chris, Irina en mij ‘kaiserschmarren’ gemaakt. Het was echt ongelooflijk lekker. Om de mooie avond af te sluiten hebben we nog wat gekaart met z’n allen.

Zaterdag had ik mij voorgenomen om ook nog te leren… ik heb heel veel pogingen ondernomen, maar het wilde maar niet lukken om me te motiveren en concentreren. Gelukkig kon ik s avonds mijn gedachten verzetten om een picknick in het park. Heel gezellig, met een grote hoop samen eten in een prachtig park, hier dichtbij. Toen we naar huis wilden vertrekken, zagen we in de verte een kampvuur en hoorden we muziek. Het waren mensen van ‘la reunion’, die aan het barbecuen waren. Ze waren heel vriendelijk en gastvrij en lieten ons meteen allerlei specialiteiten proeven. Zoals een soort kokosnoot die je in het vuur moet gooien, en daarna het vruchtvlees opeten. Het proeft een beetje naar een mengeling tussen kip en brood. Speciaal en heel lekker.

Morgen gaan we naar de universiteit in de hoop meer uitleg te krijgen over wat ons nog allemaal te wachten staat...tot dan kan ik alleen maar hopen dat dat positief is!

maandag 27 april 2009

kaasfondue, feestjes...en andere mooie aspecten van het erasmusleven

Na zondag een hele dag geleerd te hebben voor mijn examen van woensdag, kwam er een prachtige beloning: kaasfondue. De beste die ik tot nu toe gegeten heb, florian was chef, en wij voerden uit…en hij is het waard om chef genoemd te worden. Het was echt enorm lekker, perfect gewoon. Omdat hierbij ook een wijntje hoort hebben we zonder dat we het merkten met 5 zes flessen wijn gedronken. En nadien…een speciale koffie, waarbij je suiker en ‘poire williams’ in brand steekt en dit blust met koffie. Straf (hoewel de alcohol verdwijnt) en lekker.

Maandag en dinsdag gestudeerd, gestudeerd, gestudeerd…en dit werd afgewisseld met een picknick in het park en andere kleine maar fijne dingen.

Woensdag had ik eindelijk mijn examen: k heb in twee uur tijd vier bladzijden geschreven over de kloof tussen rechts en links in het franse politieke landschap. k had er een goed gevoel bij, dus was ik tevreden. In de namiddag ben ik twee en een half uur in de mediatheek gaan werken. Dit is een verplicht onderdeel van mijn talencursus die ik hier vrijwillig volg. Maar het heeft absoluut geen nut, je moet drie uur je weten bezig te houden met talen. Maar die zaal is bijna nooit open, en als ze open is heb je het gevoel dat je in de gevangenis zit. Zo is er een dame die tot op de minuut kijkt op je genoeg gewerkt hebt. Maar gelukkig was het s avonds iets fijners. Zo ben ik gaan eten met vince, Chris, luc en miriam in residence ‘home’. Dit is ook een studentenresidentie waar je s’avonds warm kan eten, een echte luxe. Daarna zijn we nog naar de supermarkt gegaan om een dessertje te kopen. en toen we net betaald hadden en naar buiten aan het wandelen waren, was ik aandachtig aan het luisteren naar een verhaal van iemand…waardoor ik knal met mijn twee schenen tegen een ijzeren bank ben gelopen en door de klap op de grond ben gevallen. Ik denk dat het een ongelooflijk grappig zicht moet geweest zijn, maar iedereen was zo lief om vooral met de pijn in te zitten en niet echt te lachen (hoewel ik ze het niet kwalijk zou genomen hebben :) Meteen kwam er een security man op me af, die erop stond om mij te verzorgen. Het enige was volgens mij echt helpt is ijs, maar hij was er zeker van dat een zalf, grote compressen en nog grotere plakkers de oplossing waren…dus stond ik daar met mijn broekspijpen hoogopgestroopt en grote plakkers op mijn schenen. Daarna zijn we naar mijn kot gegaan waar we nog een spelletje poker hebben gespeeld.

(dit is de security in actie -- een foto genomen door miriam, die daarna uitdrukkelijk werd verzocht om deze te verwijderen, wegens strict verboden)

Omdat k nu een lidkaart van ‘gabriel faure’ heb (een studentenresidentie naast mij) kon ik donderdag gratis wassen. Maar daarvoor moet je je op een lijst in schrijven..en helaas was enkel donderdagochtend om 8u vrij. Dus ik naar de was…daarna mij gehaast naar de les (die dan toch niet bleek door te gaan). Daarom heb k wat voor een examen gelezen in de zon (op mijn ‘terras’). Om vijf uur had ik dan wel weer eens les (er is hier echt geen regelmaat te vinden in de lessen). S avonds had Chris boodschappen gedaan en heeft hij gekookt voor mij, emma, miriam, luc en vince op mijn kot. Echt heel fijn dat dat allemaal zo spontaan ontstaat (ook komt er elke dag wel een aantal mensen voorbij om even hallo te zeggen en een praatje te maken). S namiddags belde er een jongen mij op (vanuit een telefoonhokje omdat hij geen geld had) om te zeggen dat hij mijn usbstick had gevonden (en na lang zoeken op de usbstick, de eigenaar enz) en dat hij die wel wou komen brengen. Ik sta ervan versteld hoe vriendelijk men soms kan zijn, die heeft ongelooflijk veel moeite gedaan om me mijn usbstick terug te bezorgen! S avonds zijn we dan met een hele grote groep gaan aperitieven in een park om dan met z’n allen naar rabot (studentenresidentie van emma waar een zaaltje is om te feesten) te vertrekken. Emma vierde haar verjaardag samen met Anni. Het was tevens ook het afscheidsfeestje voor Stephanie en Lis. K vond het heel moeilijk om een leuk kado te vinden voor emma, maar k denk wel dat we er uiteindelijk in geslaagd zijn: een via ferrata trip in de buurt van chambery. K was zo blij dat ze er heel tevreden mee was! Het was een fantastisch feestje. Helaas moest het stoppen om 1 uur. Maar gelukkig waren er twee jongens die nog een gitaar bij hadden waardoor we dan met een twintigtal buiten liedjes hebben zitten zingen. De weg terug was vrij moeizaam omdat er enkelen stevig in het glas hadden gekeken…maar uiteindelijk was ik moe maar heel gelukkig thuis om half vijf.


Ondanks het weinig slapen ben k vrijdag naar de mediatheek geweest om mijn drie uur af te ronden. Althans dat was het plan…maar die vrouw is zo strict dat die altijd vijf minuutjes voor het uur stopt zodat ze zeker klokslag het uur naar huis kan. En aangezien ik niet wist dat er zo van die rare mensen bestaan moet ik dus maandag voor 5 minuten terug gaan naar de mediatheek om te werken (om mijn verplichte drie uur te vervullen). Echt ongelooflijk! In de namiddag heb ik dan nog voor een dossier van sociologie de l’art gewerkt. Ondertussen kwam tynke nog even langs voor een babeltje, daarna Dominique en tot slot ook Vince. K ben hier zo de uitvalsbasis voor vanalles en nog wat…maar dat is echt super fijn! alles is hier zo spontaan. S avonds ben k dan met tynke en vince naar grand place gereden om daar pizza te eten, ter ere van het vertrek van Stephanie.

Na een nacht enorm slecht geslapen te hebben, stond ik zaterdag op met veel rugpijn. Niet zo goed, aangezien ik na lang aandringen van vince had toegestemd om mee de via ferrata met emma te doen. Dit is een parcours van ijzeren barren, brugjes, touwen… aan een verticale rotswand. K wist dat ik heel veel schrik ging hebben, maar wou eens zien tot waar mijn grenzen reikten. En of ik schrik heb gehad (één moment stonden de tranen in mijn ogen, daar was mijn limiet dus :) Het was een parcours dat volgens de site begint op 1060 meter, en eindigt op 1230 meter. Over deze 170 hoogtemeters hebben we drie uur gedaan. Gigantisch vermoeiend, aangezien er niet echt veel plaatsen zijn waar ik me voldoende gerust voelde om echt even op adem te komen. Op bepaalde plaatsen was de rotswand 80 meter recht naar beneden. Gelukkig waren er in onze groep een aantal getrainde klimmers en via ferrata fans, anders had ik echt niet geweten hoe ik eraan moest beginnen.
In het totaal waren we met acht. Eén van die acht was wel ongelooflijk vreemd en onverantwoordelijk. Zo rookte die een joint tijdens onze picknick voor het vertrek (een heerlijke picknick, waarvoor vince en mathieu hebben gezorgd). En tijdens onze beklimming heeft hij er nog twee gerookt. Echt onbegrijpelijk...maar gelukkig waren er voldoende normale mensen, die me wel konden uitleggen hoe alles in zijn werk ging (hoewel het principe heel eenvoudig is: zorg steeds dat je je musketons één voor één verhangt, en zorg dat je niet valt). Vaak moest je enorm grote passen nemen om van de ene ijzeren bar naar de andere te kunnen stappen, en op een bepaald moment waren die passen zo groot dat mijn broek scheurde. Bijgevolg moest ik een nog de hele weg afleggen met één bil bloot :)

vrijdag 17 april 2009

Annecy


Maandagochtend was het tijd om een tweede keer afscheid te nemen (en ik ben daar nooit echt een held in geweest). Ik nam de trein naar Annecy, terwijl Sarah terug naar haar thuisstad geneve ging. De dag ervoor hadden we (miriam, Chris, florian en ik) halsoverkop beslist om naar het nabijgelegen stadje annecy te gaan. Dit zijn drie heel fijne duitsers. Toen we eraan kwamen zijn we meteen de jeugdherberg gaan zoeken. Deze was prachtig gelegen, heel netjes en niet zo duur (één van de beste die ik tot nu toe bezocht heb). Omdat miriam maar één dag bleef hebben we eerst de oude stad een beetje verkend. Ze is echt prachtig met vele gekleurde huizen, vele kleine kanaaltjes… (hier wordt het het Venetië van Frankrijk genoemd).

In de namiddag hebben we een pedallo gehuurd om op het prachtige meer, dat aan het dorp grenst te varen. Het uitzicht van op het meer is adembenedemd. We hadden ook ongelooflijk veel geluk met het weer, want net toen we ons bootje terug binnen brachten begon er een klein onweertje. Daarom besloten we eten en drinken te gaan kopen voor s avonds. Daar hebben we afscheid genomen van miriam, die terug naar grenoble ging. S avonds hebben we simpel maar lekker gegeten, en heel lekkere wijn gedronken.

Dinsdag zijn we niet te laat opgestaan omdat we de ‘super rando’ wilden maken. Dit was een wandeling die ons aangeraden werd door de man van de auberge. Een canadees meisje (melissa) die we de avond ervoor hadden leren kennen wilde met ons meegaan. En zo vertrokken we met veel water, baguetten, goede stapschoenen en goede moed.
Al snel bereikten we de eerste top, maar omdat we nog niet echt wilden eten zijn we nog iets verder gegaan. En…daar was het prachtig. Je had een uitgestrekt zicht over bergen, over het meer, over de stad… De ideale picknickplaats (hier kan de bastille niet aan tippen :) Omdat de zon ook hevig scheen was het erg aangenaam op die top. Omdat we sneller waren dan op het plan aangegeven zijn we nog een top verder gegaan. Daarbij moesten we op een kam lopen, wat behoorlijk beangstigend was (niets anders aan beide kanten van de weg dan afgrond). Maar wederom was het zicht prachtig.

Na ongeveer vijf uur gestapt te hebben kwamen we totaal uitgeput aan in de stad. Daar hebben we inkopen gedaan voor risotto. Na een douche is Florian dan begonnen aan wat een meesterwerkje bleek te worden. Hij kan echt enorm goed koken en na zo’n stevige wandeling smaakt dat uiteraard eens zo goed. Doodmoe, maar voldaan zijn we dan gaan slapen.

Woensdag hebben we na het ontbijt de basiliek van annecy bezocht. Een heel lelijk, modern ding, waar we niet lang gebleven zijn. Daarna hadden we alleen gepland om paaseitjes voor elkaar te verstoppen. Maar in heel annecy bleken er geen goedkope paaseieren te vinden te zijn (alleen in de plaatstelijke chocolatiers kon je er vinden, die onwaarschijnlijk duur waren). Door onze zoektocht naar paaseieren stoten we op een olijfwinkeltje. We waren alle drie gefascineerd door de ongelooflijke smaak van bepaalde olijfolies, balsamicoazijnen (één die 12 jaar had gerijpt en 70 euro kostte voor 100 ml was uitmuntend, je kon het zo drinken) zijn we een uur in dat winkeltje gebleven. De dame ervan was zo vriendelijk dat ze ons voorstelde om een bepaalde kaas en gedroogde ham te kopen en om dan terug te komen. Zo maakte ze voor ons de beste broodjes die ik hier tot nu toe gegeten heb. Ze strooide er gedroogde tomaten poeder op en een enorm goede olijfolie. Omdat we helemaal in de gourmandische sfeer waren hebben we ons dan ook een goede klasse wijn aangeschaft. Deze fijnproeverpicknick verdiende een prachtige picknickplaats, die we vonden in het parkje aan het meer.
Na deze perfecte picknick zijn we dan met onze voeten in het water gegaan. Niet bepaald aangenaam voor een lange tijd. Totaal afgekoeld hebben we ons in de strijd gesmeten voor een partijtje minigolf. Het was heel leuk omdat we alle drie aan elkaar gewaagd waren. Maar uiteindelijk heb ik nipt gewonnen. Daarna zijn we teruggekeerd naar de jeugdherberg, daar heb k geleerd een gesprek in het Duits te houden. Heel gek maar als ze onder elkaar Duits praten kan ik meestal wel begrijpen waarover ze het hebben. Maar als ik nederlands spreek verstaan zij er niets van. In de jeugdherberg hebben we gegeten, onze rugzak genomen en dan naar het station. Om 22 uur kwamen we aan in grenoble. Dan nog met de fiets en mijn zware rugzak naar mijn kot, waardoor ik rond 22.40 thuis was. Het was echt een perfect vakantietje, niet ver van ‘huis’, niet duur, maar o zo leuk en gezellig!

Donderdagochtend was het dringend nodig om al mijn rommel van de vakantie, van met de vriendinnen…op te ruimen. Daarna ben ik aan een planning voor de examens begonnen. Mijn examens vallen niet zo geweldig goed, maar daar is helaas niets aan te doen. Zo heb ik mijn eerste examen 22/4 (volgende week dus!). Ondertussen is het wel gewoon les. Mijn tweede heb ik 4 mei, gevolgd door mijn derde op 5 mei. 6 mei moet ik dan een dossier indienen en mijn laatste examen heb ik 14 mei. Tussen het plannen en studeren door, heb ik samen met miriam een verrassingsfeestje georganiseerd voor marion. Zij is ook een Duits meisje die gisteren 23 jaar werd. Ik had een zaaltje gehuurd naast mijn kot en haar met een smoes naar mijn kot gelokt. Toen vroeg ik haar of ze me even kon helpen met stoelen te halen in het gebouw naast mijn kot…en ze was er helemaal mee weg. Toen ze dan iedereen zag staan, was ze helemaal van de kaart. Echt zo geweldig om mensen zo blij te kunnen maken! Het was een geslaagde gezellige avond. Omdat we om 11 uur uit dat zaaltje moesten zijn we met z’n allen richting stad gefietst. Maar onderweg maakten florian, Chris en ik kennis met enkele fransen waardoor we derest van de groep kwijt zijn geraakt. Daarom hebben we met z’n drieen nog iets gedronken op de dijk, om dan niet te laat in mijn bed te kruipen.

vriendinnen in grenoble!!!

Vandaag eens goed doorgewerkt voor school (want met de komst van mijn allerliefste vriendinnen, moet ik toch wat tijd inhalen). S avonds ben ik met Elena en Chris naar Decathlon gegaan, om voor hen een beetje een uitrusting voor ons tripje naar de provence te kopen (matjes, schoenen…). Daarna ben k met Chris naar de winkel gegaan, heerlijk groot stuk vlees gekocht om dan samen naar de bbq (de eerste van het seizoen…hopelijk niet de laatste) van Edd te gaan. Het was heel gezellig, de vertrouwde gezichten waren daar. Omdat ik niet zoveel zin had om naar ‘london pub’ te gaan, heb ik met Elena, Miriam, Vince, Chris en emma op mijn kot poker gespeeld (met de nodige wijn en chocolade!).

Na dinsdag weer zo’n flinke dag gewerkt te hebben voor de universiteit hier, ben ik naar marysia gegaan om de overheerlijke tartiflette te eten… Ook woensdag heb ik aan mijn dossier gewerkt. Deze week is echt ongezien qua schoolwerk, maar dat bevalt me wel eens mijn hoofd gebruiken. Na mijn les in de namiddag kwam Chris langs om een beetje te bekijken wat we in de vakantie zouden doen, maar toen bleek helaas dat het weer in de provence de volgende dagen absoluut niet goed is…dus onze plannen vielen een beetje in het water. We hebben nog gezocht naar een alternatief, maar de weergoden zijn ons niet gunstig gestemd. Daarna zijn we naar de winkel gegaan om eten te kopen, en terwijl we het aan het bereiden waren kwam Irina langs. Een tijdje later kwam Dominique ook toevallig hallo zeggen, en Vince sloot de rij toevallige voorbijgangers af. Zo hebben we met zijn vijven gegeten (spinazie met fishsticks, echt kampeten :) Echt zalig dat je hier onverwacht met zo’n hoop gaat eten, ik hou echt van die leuke verassingen. Aangezien iedereen die er gisteren was dol is op mijn kamer, zal dat hopelijk nog wel meer gebeuren!

Donderdagochtend ben ik voor de derde keer deze week gaan joggen. Dit keer met Dominique, en ik heb mijn grenzen redelijk verlegd (en ik begin het zowaar een beetje leuk te vinden, of toch de douche erna alleszins!). Daarna heb ik mijn kamer opgeruimd, nodige afspraken gemaakt voor de komende dagen, een picknick voorbereid…….en de vriendinnen gaan halen aan het station!! omdat ik zo veel zin had om hen te zien ben ik helemaal verkeerd naar het station gefietst. Maar ik wou absoluut niet te laat komen, waardoor ik als een gek heel grenoble doorkruist heb. Maar net toen ik het station binnenkwam zag ik de tgv aankomen. En ja…daar waren ze. De eerste seconden dat ik hen zag waren heel vreemd, maar vanaf dan leek het alsof ik nooit weggeweest was. Ik had voor hen allemaal een fiets gereserveerd, en zwaar beladen zijn we dan naar mijn kot gefietst. Omdat het prachtig weer was, zijn we meteen naar park ‘ile d’amour’ gegaan om op z’n Frans te picknicken (veel kaas, baguetten en wijn).


Daarna heb ik hen even de campus laten zien (waaronder ook de restanten van de staking, de geblokkeerde lokalen…) We hebben onze namiddag afgesloten op het terras van EVE. De tijd vloog voorbij waardoor we ons moesten haasten om naar de bowling van barbara te vertrekken. Vince en Dominique reden met ons mee. Maar helaas kende niemand van ons echt de weg. Daardoor hebben we een brug moeten ‘opklimmen’ met onze fietsen en hebben we er gigantisch lang over gedaan om er te geraken. we hebben met z’n allen 1 spelletje gespeeld (waarbij ik overduidelijk de slechtste was). Daarna nog even daar iets gedronken en dan de weg terug naar huis gezocht.


Vrijdag zijn we niet te laat opgestaan (en ik denk dat het qua slapen nog wel mee viel met zes in mijn kamer) om ten volle te kunnen profiteren van wederom een prachtige zomerdag.

Na een rijkelijk ontbijt zijn we naar de winkel gegaan om ons een rijkelijke picknick aan te schaffen. Want als er één ding is dat je moet hebben gedaan hier in grenoble, is het toch wel de bastille opwandelen om daarna te kunnen genieten van het prachtige uitzicht en de heerlijke picknick. Omdat we de stad nog even wilden bezoeken in de namiddag zijn we met de ‘boules’ naar beneden gegaan (ook een topattractie in grenoble).

daarna konden we het zoals steeds niet laten om even de winkels uit te pluizen. Omdat iedereen de hitte (en het zweet van de beklimming) van zich wilde afwassen zijn we in de late namiddag teruggekeerd naar mijn kot. daar heeft iedereen een douche genomen en zijn we vertrokken naar een heel gezellig en lekker Italiaans restaurantje. Tijdens het eten is Sarah erbij gekomen, waardoor de groep compleet was.

Tegen tien uur hadden we dan met de andere erasmussers afgesproken om iets te gaan drinken in ‘estanco’. Omdat die bar overvol was, wilden we naar een openluchtconcert gaan. Dit bleek helaas gedaan te zijn toen we eraan kwamen. Daarom zijn we vertrokken naar het feestje in MC2 (maison de la culture) van integre (helaas zonder elke en leentje, die zich niet zo goed voelden). Je moest je hiervoor inschrijven om zo op de ‘guestlist’ te staan. Maar ondanks er 500 man was ingeschreven was er niet zoveel volk. Af en toe was de dj goed, maar hier kunnen ze toch nog wat leren van de belgen en hun feestjes. Tegen vier uur zijn we naar huis vertrokken. maar omdat alex (die goed dronken was) met ons mee was, hebben we er een uur over gedaan om bij mijn kot te geraken.

Zaterdag hebben we vele cafés, bakkers, broodjeskraampjes, kledijwinkels, juwelenwinkels…bezocht. S avonds zijn we heel lekker gaan eten in een typisch Frans klein restaurantje. Daarna zijn we naar mijn kot teruggekeerd om buiten op mijn ‘terras’ het spelletje ‘question bitch’ te spelen. Heel gezellig met z’n allen.

Zondag hadden de vriendinnen een super fijne verassing…ze hadden voor mij paaseitjes verstopt!! eerst wilde ik het niet geloven omdat ik dacht dat ze dat zomaar zeiden, om me in mijn pyjama over de parking te zien lopen. Maar mijn wantrouwen was absoluut niet terecht, er waren wel degelijk eitjes. Super fijn idee! Helaas hadden we niet al te veel tijd, aangezien leen, afra, evelien, elke en natha hun trein moesten halen om 10u. dus met z’n allen naar het station, fietsen afgegeven en afscheid genomen. Het was heel raar, en voor mij moeilijker dan vertrekken uit belgie. Het was een heel bevreemdend gevoel toen Sarah en ik terug naar mijn kot fietsen. Omdat we samen in de tak staan, en nog een stukje van het kamp voor deze zomer moesten afwerken zijn we daar meteen aan begonnen (na een kleine kuis van mijn kamer die ontploft leek). In de namiddag zijn we dan nog iets gaan drinken en hebben we uiteindelijk besloten om toch nog de bastillen te ‘beklimmen’ (mijn derde keer die week :) Omdat het al laat was konden we helaas niet te lang blijven. We hadden immers met piotr, miriam, Irina (en haar twee vriendinnen) afgesproken om samen te koken. Heel lekker eigenlijk, terwijl iedereen maar wat ingedrienten had meegebracht.
BEDANKT DAT JULLIE ER WAREN!!! IK VOND HET SUPER FIJN...TOT SNEL!