kaasfondue, feestjes...en andere mooie aspecten van het erasmusleven

Na zondag een hele dag geleerd te hebben voor mijn examen van woensdag, kwam er een prachtige beloning: kaasfondue. De beste die ik tot nu toe gegeten heb, florian was chef, en wij voerden uit…en hij is het waard om chef genoemd te worden. Het was echt enorm lekker, perfect gewoon. Omdat hierbij ook een wijntje hoort hebben we zonder dat we het merkten met 5 zes flessen wijn gedronken. En nadien…een speciale koffie, waarbij je suiker en ‘poire williams’ in brand steekt en dit blust met koffie. Straf (hoewel de alcohol verdwijnt) en lekker.

Maandag en dinsdag gestudeerd, gestudeerd, gestudeerd…en dit werd afgewisseld met een picknick in het park en andere kleine maar fijne dingen.

Woensdag had ik eindelijk mijn examen: k heb in twee uur tijd vier bladzijden geschreven over de kloof tussen rechts en links in het franse politieke landschap. k had er een goed gevoel bij, dus was ik tevreden. In de namiddag ben ik twee en een half uur in de mediatheek gaan werken. Dit is een verplicht onderdeel van mijn talencursus die ik hier vrijwillig volg. Maar het heeft absoluut geen nut, je moet drie uur je weten bezig te houden met talen. Maar die zaal is bijna nooit open, en als ze open is heb je het gevoel dat je in de gevangenis zit. Zo is er een dame die tot op de minuut kijkt op je genoeg gewerkt hebt. Maar gelukkig was het s avonds iets fijners. Zo ben ik gaan eten met vince, Chris, luc en miriam in residence ‘home’. Dit is ook een studentenresidentie waar je s’avonds warm kan eten, een echte luxe. Daarna zijn we nog naar de supermarkt gegaan om een dessertje te kopen. en toen we net betaald hadden en naar buiten aan het wandelen waren, was ik aandachtig aan het luisteren naar een verhaal van iemand…waardoor ik knal met mijn twee schenen tegen een ijzeren bank ben gelopen en door de klap op de grond ben gevallen. Ik denk dat het een ongelooflijk grappig zicht moet geweest zijn, maar iedereen was zo lief om vooral met de pijn in te zitten en niet echt te lachen (hoewel ik ze het niet kwalijk zou genomen hebben :) Meteen kwam er een security man op me af, die erop stond om mij te verzorgen. Het enige was volgens mij echt helpt is ijs, maar hij was er zeker van dat een zalf, grote compressen en nog grotere plakkers de oplossing waren…dus stond ik daar met mijn broekspijpen hoogopgestroopt en grote plakkers op mijn schenen. Daarna zijn we naar mijn kot gegaan waar we nog een spelletje poker hebben gespeeld.

(dit is de security in actie -- een foto genomen door miriam, die daarna uitdrukkelijk werd verzocht om deze te verwijderen, wegens strict verboden)

Omdat k nu een lidkaart van ‘gabriel faure’ heb (een studentenresidentie naast mij) kon ik donderdag gratis wassen. Maar daarvoor moet je je op een lijst in schrijven..en helaas was enkel donderdagochtend om 8u vrij. Dus ik naar de was…daarna mij gehaast naar de les (die dan toch niet bleek door te gaan). Daarom heb k wat voor een examen gelezen in de zon (op mijn ‘terras’). Om vijf uur had ik dan wel weer eens les (er is hier echt geen regelmaat te vinden in de lessen). S avonds had Chris boodschappen gedaan en heeft hij gekookt voor mij, emma, miriam, luc en vince op mijn kot. Echt heel fijn dat dat allemaal zo spontaan ontstaat (ook komt er elke dag wel een aantal mensen voorbij om even hallo te zeggen en een praatje te maken). S namiddags belde er een jongen mij op (vanuit een telefoonhokje omdat hij geen geld had) om te zeggen dat hij mijn usbstick had gevonden (en na lang zoeken op de usbstick, de eigenaar enz) en dat hij die wel wou komen brengen. Ik sta ervan versteld hoe vriendelijk men soms kan zijn, die heeft ongelooflijk veel moeite gedaan om me mijn usbstick terug te bezorgen! S avonds zijn we dan met een hele grote groep gaan aperitieven in een park om dan met z’n allen naar rabot (studentenresidentie van emma waar een zaaltje is om te feesten) te vertrekken. Emma vierde haar verjaardag samen met Anni. Het was tevens ook het afscheidsfeestje voor Stephanie en Lis. K vond het heel moeilijk om een leuk kado te vinden voor emma, maar k denk wel dat we er uiteindelijk in geslaagd zijn: een via ferrata trip in de buurt van chambery. K was zo blij dat ze er heel tevreden mee was! Het was een fantastisch feestje. Helaas moest het stoppen om 1 uur. Maar gelukkig waren er twee jongens die nog een gitaar bij hadden waardoor we dan met een twintigtal buiten liedjes hebben zitten zingen. De weg terug was vrij moeizaam omdat er enkelen stevig in het glas hadden gekeken…maar uiteindelijk was ik moe maar heel gelukkig thuis om half vijf.

Ondanks het weinig slapen ben k vrijdag naar de mediatheek geweest om mijn drie uur af te ronden. Althans dat was het plan…maar die vrouw is zo strict dat die altijd vijf minuutjes voor het uur stopt zodat ze zeker klokslag het uur naar huis kan. En aangezien ik niet wist dat er zo van die rare mensen bestaan moet ik dus maandag voor 5 minuten terug gaan naar de mediatheek om te werken (om mijn verplichte drie uur te vervullen). Echt ongelooflijk! In de namiddag heb ik dan nog voor een dossier van sociologie de l’art gewerkt. Ondertussen kwam tynke nog even langs voor een babeltje, daarna Dominique en tot slot ook Vince. K ben hier zo de uitvalsbasis voor vanalles en nog wat…maar dat is echt super fijn! alles is hier zo spontaan. S avonds ben k dan met tynke en vince naar grand place gereden om daar pizza te eten, ter ere van het vertrek van Stephanie.

Na een nacht enorm slecht geslapen te hebben, stond ik zaterdag op met veel rugpijn. Niet zo goed, aangezien ik na lang aandringen van vince had toegestemd om mee de via ferrata met emma te doen. Dit is een parcours van ijzeren barren, brugjes, touwen… aan een verticale rotswand. K wist dat ik heel veel schrik ging hebben, maar wou eens zien tot waar mijn grenzen reikten. En of ik schrik heb gehad (één moment stonden de tranen in mijn ogen, daar was mijn limiet dus :) Het was een parcours dat volgens de site begint op 1060 meter, en eindigt op 1230 meter. Over deze 170 hoogtemeters hebben we drie uur gedaan. Gigantisch vermoeiend, aangezien er niet echt veel plaatsen zijn waar ik me voldoende gerust voelde om echt even op adem te komen. Op bepaalde plaatsen was de rotswand 80 meter recht naar beneden. Gelukkig waren er in onze groep een aantal getrainde klimmers en via ferrata fans, anders had ik echt niet geweten hoe ik eraan moest beginnen.

In het totaal waren we met acht. Eén van die acht was wel ongelooflijk vreemd en onverantwoordelijk. Zo rookte die een joint tijdens onze picknick voor het vertrek (een heerlijke picknick, waarvoor vince en mathieu hebben gezorgd). En tijdens onze beklimming heeft hij er nog twee gerookt. Echt onbegrijpelijk...maar gelukkig waren er voldoende normale mensen, die me wel konden uitleggen hoe alles in zijn werk ging (hoewel het principe heel eenvoudig is: zorg steeds dat je je musketons één voor één verhangt, en zorg dat je niet valt). Vaak moest je enorm grote passen nemen om van de ene ijzeren bar naar de andere te kunnen stappen, en op een bepaald moment waren die passen zo groot dat mijn broek scheurde. Bijgevolg moest ik een nog de hele weg afleggen met één bil bloot :)

Annecy

Maandagochtend was het tijd om een tweede keer afscheid te nemen (en ik ben daar nooit echt een held in geweest). Ik nam de trein naar Annecy, terwijl Sarah terug naar haar thuisstad geneve ging. De dag ervoor hadden we (miriam, Chris, florian en ik) halsoverkop beslist om naar het nabijgelegen stadje annecy te gaan. Dit zijn drie heel fijne duitsers. Toen we eraan kwamen zijn we meteen de jeugdherberg gaan zoeken. Deze was prachtig gelegen, heel netjes en niet zo duur (één van de beste die ik tot nu toe bezocht heb). Omdat miriam maar één dag bleef hebben we eerst de oude stad een beetje verkend. Ze is echt prachtig met vele gekleurde huizen, vele kleine kanaaltjes… (hier wordt het het Venetië van Frankrijk genoemd).

In de namiddag hebben we een pedallo gehuurd om op het prachtige meer, dat aan het dorp grenst te varen. Het uitzicht van op het meer is adembenedemd. We hadden ook ongelooflijk veel geluk met het weer, want net toen we ons bootje terug binnen brachten begon er een klein onweertje. Daarom besloten we eten en drinken te gaan kopen voor s avonds. Daar hebben we afscheid genomen van miriam, die terug naar grenoble ging. S avonds hebben we simpel maar lekker gegeten, en heel lekkere wijn gedronken.

Dinsdag zijn we niet te laat opgestaan omdat we de ‘super rando’ wilden maken. Dit was een wandeling die ons aangeraden werd door de man van de auberge. Een canadees meisje (melissa) die we de avond ervoor hadden leren kennen wilde met ons meegaan. En zo vertrokken we met veel water, baguetten, goede stapschoenen en goede moed.

Al snel bereikten we de eerste top, maar omdat we nog niet echt wilden eten zijn we nog iets verder gegaan. En…daar was het prachtig. Je had een uitgestrekt zicht over bergen, over het meer, over de stad… De ideale picknickplaats (hier kan de bastille niet aan tippen :) Omdat de zon ook hevig scheen was het erg aangenaam op die top. Omdat we sneller waren dan op het plan aangegeven zijn we nog een top verder gegaan. Daarbij moesten we op een kam lopen, wat behoorlijk beangstigend was (niets anders aan beide kanten van de weg dan afgrond). Maar wederom was het zicht prachtig.

Na ongeveer vijf uur gestapt te hebben kwamen we totaal uitgeput aan in de stad. Daar hebben we inkopen gedaan voor risotto. Na een douche is Florian dan begonnen aan wat een meesterwerkje bleek te worden. Hij kan echt enorm goed koken en na zo’n stevige wandeling smaakt dat uiteraard eens zo goed. Doodmoe, maar voldaan zijn we dan gaan slapen.

Woensdag hebben we na het ontbijt de basiliek van annecy bezocht. Een heel lelijk, modern ding, waar we niet lang gebleven zijn. Daarna hadden we alleen gepland om paaseitjes voor elkaar te verstoppen. Maar in heel annecy bleken er geen goedkope paaseieren te vinden te zijn (alleen in de plaatstelijke chocolatiers kon je er vinden, die onwaarschijnlijk duur waren). Door onze zoektocht naar paaseieren stoten we op een olijfwinkeltje. We waren alle drie gefascineerd door de ongelooflijke smaak van bepaalde olijfolies, balsamicoazijnen (één die 12 jaar had gerijpt en 70 euro kostte voor 100 ml was uitmuntend, je kon het zo drinken) zijn we een uur in dat winkeltje gebleven. De dame ervan was zo vriendelijk dat ze ons voorstelde om een bepaalde kaas en gedroogde ham te kopen en om dan terug te komen. Zo maakte ze voor ons de beste broodjes die ik hier tot nu toe gegeten heb. Ze strooide er gedroogde tomaten poeder op en een enorm goede olijfolie. Omdat we helemaal in de gourmandische sfeer waren hebben we ons dan ook een goede klasse wijn aangeschaft. Deze fijnproeverpicknick verdiende een prachtige picknickplaats, die we vonden in het parkje aan het meer.

Na deze perfecte picknick zijn we dan met onze voeten in het water gegaan. Niet bepaald aangenaam voor een lange tijd. Totaal afgekoeld hebben we ons in de strijd gesmeten voor een partijtje minigolf. Het was heel leuk omdat we alle drie aan elkaar gewaagd waren. Maar uiteindelijk heb ik nipt gewonnen. Daarna zijn we teruggekeerd naar de jeugdherberg, daar heb k geleerd een gesprek in het Duits te houden. Heel gek maar als ze onder elkaar Duits praten kan ik meestal wel begrijpen waarover ze het hebben. Maar als ik nederlands spreek verstaan zij er niets van. In de jeugdherberg hebben we gegeten, onze rugzak genomen en dan naar het station. Om 22 uur kwamen we aan in grenoble. Dan nog met de fiets en mijn zware rugzak naar mijn kot, waardoor ik rond 22.40 thuis was. Het was echt een perfect vakantietje, niet ver van ‘huis’, niet duur, maar o zo leuk en gezellig!

Donderdagochtend was het dringend nodig om al mijn rommel van de vakantie, van met de vriendinnen…op te ruimen. Daarna ben ik aan een planning voor de examens begonnen. Mijn examens vallen niet zo geweldig goed, maar daar is helaas niets aan te doen. Zo heb ik mijn eerste examen 22/4 (volgende week dus!). Ondertussen is het wel gewoon les. Mijn tweede heb ik 4 mei, gevolgd door mijn derde op 5 mei. 6 mei moet ik dan een dossier indienen en mijn laatste examen heb ik 14 mei. Tussen het plannen en studeren door, heb ik samen met miriam een verrassingsfeestje georganiseerd voor marion. Zij is ook een Duits meisje die gisteren 23 jaar werd. Ik had een zaaltje gehuurd naast mijn kot en haar met een smoes naar mijn kot gelokt. Toen vroeg ik haar of ze me even kon helpen met stoelen te halen in het gebouw naast mijn kot…en ze was er helemaal mee weg. Toen ze dan iedereen zag staan, was ze helemaal van de kaart. Echt zo geweldig om mensen zo blij te kunnen maken! Het was een geslaagde gezellige avond. Omdat we om 11 uur uit dat zaaltje moesten zijn we met z’n allen richting stad gefietst. Maar onderweg maakten florian, Chris en ik kennis met enkele fransen waardoor we derest van de groep kwijt zijn geraakt. Daarom hebben we met z’n drieen nog iets gedronken op de dijk, om dan niet te laat in mijn bed te kruipen.

vriendinnen in grenoble!!!

Vandaag eens goed doorgewerkt voor school (want met de komst van mijn allerliefste vriendinnen, moet ik toch wat tijd inhalen). S avonds ben ik met Elena en Chris naar Decathlon gegaan, om voor hen een beetje een uitrusting voor ons tripje naar de provence te kopen (matjes, schoenen…). Daarna ben k met Chris naar de winkel gegaan, heerlijk groot stuk vlees gekocht om dan samen naar de bbq (de eerste van het seizoen…hopelijk niet de laatste) van Edd te gaan. Het was heel gezellig, de vertrouwde gezichten waren daar. Omdat ik niet zoveel zin had om naar ‘london pub’ te gaan, heb ik met Elena, Miriam, Vince, Chris en emma op mijn kot poker gespeeld (met de nodige wijn en chocolade!).

Na dinsdag weer zo’n flinke dag gewerkt te hebben voor de universiteit hier, ben ik naar marysia gegaan om de overheerlijke tartiflette te eten… Ook woensdag heb ik aan mijn dossier gewerkt. Deze week is echt ongezien qua schoolwerk, maar dat bevalt me wel eens mijn hoofd gebruiken. Na mijn les in de namiddag kwam Chris langs om een beetje te bekijken wat we in de vakantie zouden doen, maar toen bleek helaas dat het weer in de provence de volgende dagen absoluut niet goed is…dus onze plannen vielen een beetje in het water. We hebben nog gezocht naar een alternatief, maar de weergoden zijn ons niet gunstig gestemd. Daarna zijn we naar de winkel gegaan om eten te kopen, en terwijl we het aan het bereiden waren kwam Irina langs. Een tijdje later kwam Dominique ook toevallig hallo zeggen, en Vince sloot de rij toevallige voorbijgangers af. Zo hebben we met zijn vijven gegeten (spinazie met fishsticks, echt kampeten :) Echt zalig dat je hier onverwacht met zo’n hoop gaat eten, ik hou echt van die leuke verassingen. Aangezien iedereen die er gisteren was dol is op mijn kamer, zal dat hopelijk nog wel meer gebeuren!

Donderdagochtend ben ik voor de derde keer deze week gaan joggen. Dit keer met Dominique, en ik heb mijn grenzen redelijk verlegd (en ik begin het zowaar een beetje leuk te vinden, of toch de douche erna alleszins!). Daarna heb ik mijn kamer opgeruimd, nodige afspraken gemaakt voor de komende dagen, een picknick voorbereid…….en de vriendinnen gaan halen aan het station!! omdat ik zo veel zin had om hen te zien ben ik helemaal verkeerd naar het station gefietst. Maar ik wou absoluut niet te laat komen, waardoor ik als een gek heel grenoble doorkruist heb. Maar net toen ik het station binnenkwam zag ik de tgv aankomen. En ja…daar waren ze. De eerste seconden dat ik hen zag waren heel vreemd, maar vanaf dan leek het alsof ik nooit weggeweest was. Ik had voor hen allemaal een fiets gereserveerd, en zwaar beladen zijn we dan naar mijn kot gefietst. Omdat het prachtig weer was, zijn we meteen naar park ‘ile d’amour’ gegaan om op z’n Frans te picknicken (veel kaas, baguetten en wijn).

Daarna heb ik hen even de campus laten zien (waaronder ook de restanten van de staking, de geblokkeerde lokalen…) We hebben onze namiddag afgesloten op het terras van EVE. De tijd vloog voorbij waardoor we ons moesten haasten om naar de bowling van barbara te vertrekken. Vince en Dominique reden met ons mee. Maar helaas kende niemand van ons echt de weg. Daardoor hebben we een brug moeten ‘opklimmen’ met onze fietsen en hebben we er gigantisch lang over gedaan om er te geraken. we hebben met z’n allen 1 spelletje gespeeld (waarbij ik overduidelijk de slechtste was). Daarna nog even daar iets gedronken en dan de weg terug naar huis gezocht.


Vrijdag zijn we niet te laat opgestaan (en ik denk dat het qua slapen nog wel mee viel met zes in mijn kamer) om ten volle te kunnen profiteren van wederom een prachtige zomerdag.

Na een rijkelijk ontbijt zijn we naar de winkel gegaan om ons een rijkelijke picknick aan te schaffen. Want als er één ding is dat je moet hebben gedaan hier in grenoble, is het toch wel de bastille opwandelen om daarna te kunnen genieten van het prachtige uitzicht en de heerlijke picknick. Omdat we de stad nog even wilden bezoeken in de namiddag zijn we met de ‘boules’ naar beneden gegaan (ook een topattractie in grenoble).

daarna konden we het zoals steeds niet laten om even de winkels uit te pluizen. Omdat iedereen de hitte (en het zweet van de beklimming) van zich wilde afwassen zijn we in de late namiddag teruggekeerd naar mijn kot. daar heeft iedereen een douche genomen en zijn we vertrokken naar een heel gezellig en lekker Italiaans restaurantje. Tijdens het eten is Sarah erbij gekomen, waardoor de groep compleet was.

Tegen tien uur hadden we dan met de andere erasmussers afgesproken om iets te gaan drinken in ‘estanco’. Omdat die bar overvol was, wilden we naar een openluchtconcert gaan. Dit bleek helaas gedaan te zijn toen we eraan kwamen. Daarom zijn we vertrokken naar het feestje in MC2 (maison de la culture) van integre (helaas zonder elke en leentje, die zich niet zo goed voelden). Je moest je hiervoor inschrijven om zo op de ‘guestlist’ te staan. Maar ondanks er 500 man was ingeschreven was er niet zoveel volk. Af en toe was de dj goed, maar hier kunnen ze toch nog wat leren van de belgen en hun feestjes. Tegen vier uur zijn we naar huis vertrokken. maar omdat alex (die goed dronken was) met ons mee was, hebben we er een uur over gedaan om bij mijn kot te geraken.

Zaterdag hebben we vele cafés, bakkers, broodjeskraampjes, kledijwinkels, juwelenwinkels…bezocht. S avonds zijn we heel lekker gaan eten in een typisch Frans klein restaurantje. Daarna zijn we naar mijn kot teruggekeerd om buiten op mijn ‘terras’ het spelletje ‘question bitch’ te spelen. Heel gezellig met z’n allen.

Zondag hadden de vriendinnen een super fijne verassing…ze hadden voor mij paaseitjes verstopt!! eerst wilde ik het niet geloven omdat ik dacht dat ze dat zomaar zeiden, om me in mijn pyjama over de parking te zien lopen. Maar mijn wantrouwen was absoluut niet terecht, er waren wel degelijk eitjes. Super fijn idee! Helaas hadden we niet al te veel tijd, aangezien leen, afra, evelien, elke en natha hun trein moesten halen om 10u. dus met z’n allen naar het station, fietsen afgegeven en afscheid genomen. Het was heel raar, en voor mij moeilijker dan vertrekken uit belgie. Het was een heel bevreemdend gevoel toen Sarah en ik terug naar mijn kot fietsen. Omdat we samen in de tak staan, en nog een stukje van het kamp voor deze zomer moesten afwerken zijn we daar meteen aan begonnen (na een kleine kuis van mijn kamer die ontploft leek). In de namiddag zijn we dan nog iets gaan drinken en hebben we uiteindelijk besloten om toch nog de bastillen te ‘beklimmen’ (mijn derde keer die week :) Omdat het al laat was konden we helaas niet te lang blijven. We hadden immers met piotr, miriam, Irina (en haar twee vriendinnen) afgesproken om samen te koken. Heel lekker eigenlijk, terwijl iedereen maar wat ingedrienten had meegebracht.
BEDANKT DAT JULLIE ER WAREN!!! IK VOND HET SUPER FIJN...TOT SNEL!

21 anniversaire !

Gelukkig was ik vrijdag al een heel pak beter en kon ik naar de ‘les’ van prof Dufoulon gaan. Hij heeft daarin wat meer uitleg gegeven over het examen en zijn zicht op de toekomst van de staking. Dat is volgens hem absoluut niet positief, en hij ging zelfs zo ver dat hij ons aanraadde om een Canadees of een Australisch paspoort te bemachtigen. Want hij verwacht een grote migratiestroom, ten gevolge van de klimaatveranderingen, naar onze contreien. Hierdoor is er hier overbevolking, geen werk, tekort aan voeding….(en zo gaat deze Apocalyps nog wel even door). S avonds ben ik met Irina en Elena naar een festivalletje geweest (omdat het jeugdhuis eve 5 jaar bestaat). Omdat de tweede groep ons absoluut niet aansprak zijn we terug naar mijn kot gegaan en hebben daar een poging gedaan om poker te spelen. Maar omdat niemand van ons de regels goed kent, en de instructies niet zo duidelijk waren was het een alternatieve pokerversie. Daarna zijn we teruggegaan (en hebben we emma, anni, thynke en marysia tegengekomen) en was het veel beter. Zo heb ik het eerste uur van mijn 21 jarig bestaan al dansend doorgebracht.

Zaterdagochtend heb ik gelukwensen van mama en papa via skype (hemelse uitvinding) in ontvangst kunnen nemen. Daarna heb ik met Irina inkopen gedaan voor mijn feestje van s avonds. We moesten ons erg haasten want hadden met emma afgesproken in het stad. En toen ik in mijn kot de boodschappen aan het wegzetten was, kwamen emma, Irina en anni binnen met een zakje van ‘dessange’ (dit is een gigantisch dure kapper, waar ik eens naar toe wilde gaan, maar te duur vond). En ja…er zat een bon in, en een afspraak voor half twee in de namiddag. Totaal overdonderd ben ik dan met hen naar het centrum gefietst. Daar hebben we nog vlug enkele overheerlijke koffiekoeken opgegeten in een prachtig parkje en dan was het zo ver… naar de kapper (met ondersteuning van Emma en Irina :)

Als ik er binnenkwam, kwam ik in een parelwitte rustige atmosfeer. Ik mocht plaatsnemen en een menneer vroeg me wat ik wou. En mijn antwoord was dat ik iets helemaal anders wilde. Dus hij liet het een en ander zien dat hij zag zitten met mijn haar. Een van de opties was een soort carré, maar omdat daar s’ochtends naar het schijnt wel wat werk aan was heb ik dat idee maar laten varen. En toen stelde hij iets ultrakort voor. Het feit dat hier bijna geen werk aan is was het doorslaggevende aspect om toe te stemmen. En zo werd mijn lange lange haar gewassen (met een zalige massage)

Daarna heeft die man drie kwartier non-stop aan mijn haar geknipt met een heel korte coupe als resultaat!!

Die namiddag heb ik mij dan gratis laten schminken in ‘galerie lafayette’ (eens een echte meisjesdag) en heb ik emma en Irina getrakteerd op een terrasje in de zon (het is de hele dag prachtig weer geweest). Daarna ben ik teruggekeerd naar mijn kot en was het meteen tijd om naar de ‘cave’ van residence gabriel Faure te gaan, waar ik mijn feestje deed. Dit is een zaaltje waar een sjotterkas staat, een pingpong tafel, zetels en je muziek kan spelen. Tegen 19h kwamen dan de eerste vrienden aan. Het was een heel gezellige avond met allemaal mensen die ik erg graag heb. Helaas moesten we om 11h vertrekken uit dat zaaltje (iedereen was zo lief en heeft alles mee opgeruimd, waardoor ik de volgende dag niet meer moest teruggaan). Dan zijn we met een vijftiental naar het centrum gefietst om naar estanco te gaan (een van mijn favoriete bars hier). Maar zoals wel vaker was deze helemaal volzet. Daarom zijn we afgezakt naar ‘barbarousse’, een bizar café waar ze voor ons erasmussers onbekende liedjes spelen die de rest van de bar door en door kent. Maar toch was het een prachtige afsluiter van een prachtige verjaardag.

Ik heb deze nacht vier uurtjes geslapen, hoewel ik veel langer in mijn bed lag (maar kon gewoon de slaap niet vatten). Tegen de middag ben ik met Elena (en al de overschot van de stokbroden) naar de bastille gegaan, en zijn we ze nog eens opgewandeld (met zo’n prachtig weer als vandaag is het een verplichting om naar de bastille te gaan).

Daar hebben we veel stokbrood gegeten, maar omdat we nog veel te veel over hadden hebben we het ook voor andere doeleinden gebruikt (en aangeboden aan andere mensen op de bastille). Tegen vier uur ben ik dan terug afgedaald, terwijl cam, Julia en Elena daar nog even bleven. In de namiddag en s avonds heb ik dan nog voor de universiteit gewerkt.

Maandag kregen we wat meer duidelijkheid in verband met de examens hier. Ze gaan door op de geplande data, en bijgevolg kunnen we onze credits halen (als we slagen natuurlijk).

Dinsdag was het voor de verandering nog eens franse les. Deze keer was het echt super fijn, en vloog de tijd voorbij. Daarna heb ik mij naar mijn kot gehaast en heb ik daarna tortilla’s gegeten bij barbara. Daarna zijn we met z’n allen naar bukana gegaan, waar jess (een meisje uit Antwerpen) een mini-concertje gaf. Het was echt prachtig, en super gezellig. We konden helaas niet heel de tijd blijven omdat emmanuele (een italiaan) ook ging optreden in eve. Maar toen we daar aankwamen bleek er geen plek meer te zijn voor ons en mochten we niet binnen. Gelukkig heeft emmanuele een security-man kunnen overtuigen om ons naar binnen te loodsen. Ik ben niet te laat naar huis gegaan want ik had heel wat hoofdpijn…

Die hoofdpijn bleek een voorbode te zijn van het begin van griep. Maar helaas heb ik woensdag altijd les, en bijgevolg wilde ik één van de enige lessen die ik had niet missen. Maar na één uur moest ik het voor bekeken houden, het was echt onmogelijk om de les te volgen. Ik ben direct in mijn bed gekropen en heb de hele namiddag geslapen. Maar helaas was het niet beter waardoor ik ook donderdag voornamelijk in mijn bed heb doorgebracht.