Grenoble: n°1 des villes où il fait bon étudier

Woensdag had ik eindelijk mijn presentatie over ‘les associations de solidarité sociale’ (echt een tongtwister, en ik moest dat behoorlijk veel zeggen wegens gebrek aan synoniemen). Het ging best wel goed, en de prof was heel positief achteraf. Omdat te vieren ben ik er dan ook iets op gaan drinken (eigenlijk doen we dat elke woensdag na de les ‘societe francaise contemporain’). Het was weer een heel gezellig cafeetje (‘pain et cie’) met allerlei ambachtelijke producten. Verbazend hoeveel leuke drank- en eetgelegenheden hier in grenoble zijn (hoewel...misschien toch niet zo verbazend aangezien er per 100 000 inwoners 144 cafés en bars zijn). S avonds zijn we in EVE (de enige bar die s avonds op de campus open is) iets gaan drinken.

Ik heb diezelfde dag L’express gekocht (gelijkaardig aan Knack). Op de voorpagina stond immers het volgende: Grenoble: n°1 des villes où il fait bon étudier. Het artikel beschrijft alle positieve punten van Grenoble: veel sportmogelijkheden, een bruisend nachtleven, een enorm rijke internationale omgeving (in 2007 waren er 7000 buitenlandse studenten van 150 verschillende landen), bijzonder goede laboratoria… Ook de negatieve punten van deze studentenstad worden aangehaald. Onder dit laatste valt voornamelijk het ‘logement’ (dat ver beneden alle peil scoort en waar ik de perfecte getuige van ben) (http://www.lexpress.fr/palmares/villes_etudiantes/resultats.asp). Dit artikel is een heel goede samenvatting van wat grenoble te bieden (en niet te bieden) heeft.

(gastronomisch) weekend in geneve

Vrijdag ben ik rond 11 u vertrokken naar Sarah. Twee uur later kwam ik aan in Geneve. Ben meteen met Sarah naar haar kot gegaan, m'n rugzak daar afgezet en vertrokken naar de stad. We zijn naar het meer van Geneve geweest (correcter: ‘lac leman’, Dee ik heb goed opgelet hoor :) Er stond een heel koude wind, waardoor we ons zijn gaan verwarmen met koffie en koekjes in ‘starbucks’. Daarna hebben we de stad nog even verder verkend en zijn we kaasfondue gaan eten. Enorm lekker, maar o zo zwaar. S avonds zijn we dan met de vrienden van sarah naar een jaren-90-feestje geweest. Die eerste dag viel het grote verschil tussen Zwitserland en Frankrijk me op (alleen al de toiletten zijn een hemelsbreed verschil).

De volgende dag zijn we begonnen met een heerlijk ontbijt (oa warme croissants en koffie). Daarna zijn we naar de kathedraal van Geneve gegaan. Van op de top van deze kathedraal heb je een prachtig zicht over de hele stad.

S middags zijn we heerlijke pompoensoep met truffelolie gaan eten, delicieux. Daarna even Sarah haar universiteit en de rommelmarkt bezocht. In de namiddag hebben we dan verscheidene winkels gedaan, en nogmaals Starbucks (ik heb mijn favoriet gevonden: frappuchino java chip). Vlug inkopen gedaan om ons gastronomisch weekend in schoonheid te kunnen afronden. Zo hebben we s avonds ‘rosti’ gemaakt. Direct daarna zijn we naar ‘Cern’ vertrokken. Dit is het ‘internationaal domein’ waar zich de deeltjesversneller bevind. Hier was een feestje georganiseerd door de fysici die er werken. Je kon er alleen maar binnen als je iemand kende die er werkt (want je hebt een pas nodig om op het uitermate beveiligde domein te geraken). Het feestje stelde op zich niet echt veel voor, maar het was wel enorm interessant om met de mensen die er werken te praten. Zo kwam ik te weten dat er 10000 mensen werken. Al deze mensen werken voor dat ene doel, voor dat ene experiment. Zondagochtend hebben we ons prachtig weekend in stijl afgesloten…we hebben raclette gegeten. Een beetje zwaar op de nuchtere maag, maar o zo lekker en de ideale afsluiter voor mijn culinaire trip. In de namiddag zijn we dan nog even lang het gebouw van de Verenigde naties gegaan, en hebben we onze laatste koffie (met gebakje) gedronken.

Tegen vijf uur ben ik dan terug vertrokken naar Grenoble. De treinrit had eerder iets weg van een rit in India (waar iedereen op de trein zit, aan de trein hangt..) Er was veel te weinig plaats waardoor ik voor meer dan een uur heb rechtgestaan op enkele vierkante centimeters. Daarna moest ik nog een uur wachten in een ijskoud station (zonder cafe), om dan op een trein te stappen waar het licht voortdurend aan en uit sprong. Maar het was het meer dan waard..een mooi weekend, en heel leuk om Sarah nog eens terug te zien.

Chartreuse

Vandaag zijn we één van delicatessen van de streek gaan proeven. We zijn immers met z’n veertienen (7 verschillende nationaliteiten) naar de abdij van Chartreuse geweest. Echt gezellig, leerrijk en vooral enorm lekker. Het was een (gratis) rondleiding van meer dan drie kwartier over de evolutie en geheimen van de likeur Chartreuse. Zo zijn er slechts twee monniken die het recept van deze likeur kennen (die bestaat uit 130 verschillende soorten kruiden). We kregen ook een rondleiding in de kelder waar de chartreuse 5 à 10 jaar rijpt. Dit is, met 2 miljoen liter, de grootste likeurkelder ter wereld.

Na de rondleiding mochten we dan allemaal één van de mogelijke varianten chartreuse proeven. Ik heb een speciale verjaardagsversie geproefd (liqueur du 9 ième centenaire). Een smaak die ik nog nooit had geproefd, maar verassend en heel lekker. Niet te zoet, 47% alcohol (maar zelfs s’ochtends was dat goed te verteren).

Gisteren was het zoals elke week: een bar in grenoble die overspoeld wordt door erasmussers. Ze boden daar een drankje aan dat de moeite zou zijn. En omdat ik hier ben voor alle delicatessen en typische zaken van Frankrijk te ontdekken wilde ik dit zeker niet afslaan. K had het op voorhand moeten weten, maar ‘the killer’ (zo heet het drankje) was echt dodelijk. Er zat gigantisch veel tabasco ed in, waardoor we allemaal het gevoel hadden vuur te kunnen spuwen.

voor:

na:

Net voor we naar die bar gingen zijn we ook het plaatselijke shoppingcenter gaan verkennen. Omdat Irina, Emma en ik eigenlijk niet echt iets nodig hadden is het eerder uitgedraaid op een verkleedpartij (k mis het verkleden wel, nu ik even niet meer gidsenleidster ben, vandaar..). Hieronder slechts twee resultaten:

Vandaag ben ik voor de tweede keer naar ‘les deux alpes’ geweest. Het weer was prachtig, deze korte video zegt voldoende...

Dinsdag zijn we zoals steeds naar de erasmusbar in het centrum van Grenoble gegaan. En zoals steeds is die bar veel te klein, maar is het er wel heel gezellig.

Woensdagavond ben ik naar een avond van de universiteit Stendhal geweest, waarbij iedereen het typische gerecht van zijn land moest meebrengen. Echt enorm gezellig, lekker, leerrijk en leuk. Daarna zijn we met een paar nog een keer naar de bar van de avond ervoor geweest. Die bar bleek plots een homobar te zijn. Viel eens zo hard op toen de jongens in het gezelschap een drankje kregen aangeboden. Ook donderdag zijn we gaan ‘uit eten’. Er werd immers een avond georganiseerd met ‘crepes et cidre’. Dit is een traditie hier in Frankrijk, die me best wel bevalt. Vrijdag ben ik dan voor de eerste keer de bastille op gewandeld. Het weer was net zoals het uitzicht prachtig. Echt de moeite waard, het uitzicht reikt enorm ver (bij helder weer kan je zelfs de Mont Blanc zien). Bij onze terugkeer zijn we met de ‘boules’ naar beneden gegaan, zoals de echte toeristen.

Zaterdag was het dan eindelijk zo ver. K kon voor de eerste keer mijn ski’s testen (en ze zijn absoluut goedgekeurd). Julia reed met de auto naar les Deux Alpes. We zaten er met zijn vijven in (Julia, Chris, Florian, Stefanie en ik), samen met twee snowboards, drie paar ski’s, stokken, botten, rugzakken.. Maar de rit was best wel gezellig. Onderweg ons Frans en Duits wat verbeterd. Het weer was erg mooi, soms kwamen er wolken opzetten, maar dat bederfde de pret niet. Ik was best ook wel tevreden over mijn skicapaciteiten (ik heb de hele dag met Julia, Florian en Chris geskied, die veel ervarener zijn als ik, en kon steeds volgen. Ok mijn stijl valt absoluut niet te vergelijken, maar ik geraakte toch overal af). We waren tegen acht uur terug thuis. Vlug gedoucht, gegeten (dank u Irina), en dan de tram genomen naar het kot van Florian, waar we nog iets hebben gedronken.

Championnats du monde de ski alpin 2009

Zondag bleef Stefanie slapen. We hadden drie wekkers gezet, om zeker te zijn dat we wakker waren om half vier. Opstaan ging redelijk vlot, waardoor we rond 4.20 u konden vertrekken met de fiets naar het station. Daar hadden we een trein om iets na 5.00u (een trein die voor dit evenement 1 euro kost, ongezien in Frankrijk).

We zaten bij Julia en Chris, twee vrienden van stefanie, in eerste klasse. Na drie uur luxueus gereisd te hebben kwamen we dan aan in ‘Bourg St Maurice’, waar we Sandra, Lis en Anne tegenkwamen. Hier werden we hartelijk verwelkomd met allerlei informatie, een officiële uitnodiging voor het WK, de krant…Daarna was het nog een half uurtje in de bus tot ‘Val d’Isere’. We kwamen net op tijd aan voor het startsein van de afdaling van de mannen. Enorm indrukwekkend, zeker wanneer er een franse atleet aan de beurt was (heel de massa ontplofte dan van enthousiasme). Ik was voor één dag Oostenrijkse, en supporterde voor mijn favoriet Benjamin Raich. Helaas bracht hij er niet veel van terecht…

S middags zijn we dan iets gaan eten op een terras in de zon, met een adembenemend zicht op de bergtoppen. Echt ongeloofelijk mooi. Om 13.00u begon dan de slalom bij de vrouwen, met zowaar een Belgische aan de start. Helaas bracht zij er eveneens niet veel van terecht. Na de slalom zijn we dan als echt freaks aan het liftje gaan staan waar alle skiërs zich voorbereiden voor de slalom.

Tegen vijf uur moesten we terug de bus nemen. Na een leuke terugrit met de trein (weer in eerste klas) kwam ik tegen 11.30u aan op mijn kot. Ik was echt doodop, maar het was echt de moeite waard. Het was echt een prachtig mooie dag, heb weer heel fijne nieuwe mensen leren kennen, kunnen genieten van de mooie natuur en de adembenemende prestaties van de atleten…echt een dag om nooit te vergeten.

Vrijdagavond zijn we bij Anne-Maria thais gaan eten. Heel gezellig en enorm lekker. Toch moet ik nog wennen aan het uur waarop men hier eet. Zo is om tien uur avond eten hier normaal. Hieronder is een foto van Anne-Maria, Candela, Irina en mij. Dit zijn de Colombiaanse meisjes waar we vaak iets mee doen.

Zaterdag regende het enorm hard in grenoble toen we naar het station gingen. Hier namen we samen met de hele groep de bus naar vercors (een natuurpark in de bergen). Als het regent in het dal, dan sneeuwt het logischer wijs in de bergen. En inderdaad…een hele dag hebben we gewandeld, terwijl het licht sneeuwde. De nacht ervoor was er ongeveer 30 cm bijgevallen, waardoor heel het landschap prachtig wit kleurde. Dit maakte ook dat we vaak in diepsneeuw stapten, wat best wel vermoeiend was. Gelukkig hadden we sneeuwraketten, die het iets gemakkelijker maakten om te wandelen. S middags hebben we gegeten in een authentiek hutje, dat voor iedereen vrij toegankelijk is (zowel in winter, als zomer). Moet fantastisch zijn om er in de zomer te overnachten. Op de terugweg legde de gids ons allerlei zaken uit, waaronder ‘arva’: dit is een systeem om mensen, die bedolven zijn door een lawine, terug te vinden.

de sneeuw raketten

twee fijne belgische meisjes, die ik op de wandeling heb leren kennen

dit is het huisje waar we s middags hebben gegeten (ik krijg de foto niet gedraaid, maar het geeft toch een idee)

Vandaag hebben we iets meer duidelijkheid gekregen omtrent de staking. De proffen gaan steeds aanwezig zijn tijdens hun les om te debatteren over de huidige situatie van de Franse universiteiten. Dit wil bijgevolg zeggen dat er geen les zal zijn totdat de problemen zijn opgelost. En inderdaad er zijn hier wel problemen, zo worden de doctoraatsthesissen beoordeeld door mensen uit het bedrijfsleven. Dit zorgt voor hallucinante situaties als: een doctoraatsstudent die zijn doctoraat over de telecomsector moest verdedigen tegenover een jury die bestond uit mensen van ‘France telecom’. Op die manier worden er blijkbaar doctoraten als ongekwalificeerd geacht omdat ze niet overeenstemmen met wat men het bedrijfsleven wil horen.

Vandaag kreeg ik een postpakket met mijn modem (zie foto). En ja…ik ben erin geslaagd om op mijn eentje al die onderdelen tot een logisch geheel te brengen en internet dus te instaleren (en dat zelfs in het Frans). Nu is het alleen nog wachten totdat mijn adsllijn operationeel is. Vanaf dan kan ik ook onbeperkt bellen naar België. Dus iedereen die eens een babbeltje wil doen, moet maar iets laten weten, en dan bel ik jullie wel op!

Daarnet is mijn fles parfum gevallen. Daarmee is niet alleen 70 euro weggevloeid op de grond. Nu riekt mijn kot, ik en al mijn schoenen ook gigantisch naar de parfum. ik heb een half uur alles open gezet, maar dat mocht helaas niet baten...

Nu de administratieve zaken in verband met mijn kot ongeveer in orde zijn (ik moet nog wel over een week of twee internet zelf instaleren (ik wordt hier nog een geweldig doe-het-zelver :), heb ik wat meer tijd om me eens bezig te houden met mijn leerprogramma. Dit wordt niet echt eenvoudig aangezien drie van de lessen die ik oorspronkelijk wilde volgen, gewoon niet meer worden gegeven. De manier van lesgeven is hier totaal verschillend van die van België. Zo zien we hier bijvoorbeeld bij sociologie du travail ‘de arbeidsgeest van een marinier’. Het valt me op dat ze hun lessen opbouwen rond een heel specifiek thema. Dit is niet altijd even interessant, maar één van de vakken waar ik wel dol op ben is ‘sociologie de l’art’. Hier bespreken we kunstenaars en kunstwerken onder andere aan de hand van hun handtekening. Ook weer heel nauw, maar de prof kan het erg goed uitleggen en zo leer ik enorm veel bij over kunst. Ook sociologie du corps is echt wel boeiend. Hier kijkt men op een heel andere manier naar het lichaam.
Ook heb ik vanaf nu wat meer tijd voor gewone leuke dingen, als s avonds iets gaan drinken (elke dinsdagavond is er in telkens een andere bar in Grenoble een ‘feestje’ voor erasmussers, echt fijn); de stad bezoeken; de bergen in trekken. Hopelijk wordt het weer hier ook wat beter zodat ik mijn ski’s eens kan testen (ik heb hier ski’s gekocht: ‘Rossignol: Power’, tweede hands dat wel, maar perfect voor wat ik hier nodig heb). En ik heb hier zelfs skistokken gekregen van Pierre…dus nu is al mijn materiaal in orde (nu alleen nog de sneeuw en het weer).

Ik vind het echt verbazend dat de franse mentaliteit enorm veel verschilt van de Belgische, hoewel we buurlanden zijn. Hierover had ik laatst een lange discussie (zowaar in het Frans) met diegene die heel mijn kot bijna gemaakt heeft. Echt wel schokerend hoe bekrompen men hier soms wel niet denkt…Een ander schokerend feit is dat vandaag duidelijk werd hoe ernstig men de staking hier meent. Zo was er vandaag weer geen les. Maar er was wel één prof die twee uur lang in plaats van les te geven de problematiek van de franse universiteiten heeft uitgelegd. Ze zei er ook bij dat ze niet wist hoe het verder ging lopen, maar dat het eventueel zelfs zou kunnen dat er het HELE semester geen lessen zijn (lijkt me nu toch wel heel sterk, maar Frankrijk blijft me verbazen dus waarom ook niet…)!!

Ondanks al de pech die ik hier al heb gehad met mijn kot, en de tijd dat het me gekost heeft om dat in orde te brengen heb ik nog geen moment spijt gehad van mijn beslissing om naar hier te komen. De nieuwe mensen die ik hier heb leren kennen zijn echt geweldig. Ik vind het ook enorm interessant om te leren hoe het dagelijks leven, eetgewoonten,.. in bijvoorbeeld Canada, Colombia, Mexico, Zwitserland, Lapland, Schotland, Australië…zijn (zo moeten de meeste studenten in Colombia een lening afsluiten om te kunnen studeren en per maand een enorm dure ziekteverzekering betalen, ondanks het feit dat ze ook hoge belastingen betalen).

Ik kijk enorm uit naar maandag, naar het wk skiën (alles is inorde: tickets voor trein en tickets voor toegang). Omdat ik er zo enthousiast over ben, vertelde ik aan iedereen hoe geweldig dat wel niet is dat ik er naar kan gaan kijken. Op die manier zijn er ondertussen heel veel mensen ook geïnteresseerd om mee te gaan en als ze nog een plaatsje vinden gaan we echt met een heel grote hoop zijn.

K doe mijn best om er volgende keer foto's op te krijgen
x caro

Maandag kreeg ik te horen dat ik pas een nieuwe afspraak voor de elektriciteit kon krijgen ten vroegste 4 februari. Maar ondertussen heb ik hier al geleerd dat aandringen wel kan helpen, en inderdaad na een hele tijd aangedrongen te hebben konden ze plots dinsdag komen. Diezelfde dag ben ik ook naar de stad hier geweest om nog de laatste solden mee te pikken, en om eens te kijken of internet hier mogelijk is. Ik heb dan maar ineens een telefoonlijn ‘laten leggen’, waardoor ik nu zelfs een vast Frans telefoonnummer heb (en als ik hier misschien een telefoon kan regelen, kan ik normaal gezien onbeperkt bellen naar heel Europa). Maar meteen internet was niet mogelijk. Al die zaken regelen in het Frans begint al beter te lukken, maar toch heb ik soms het gevoel dat ze mij in het zak willen zetten (dus vraag ik soms wel drie keer om het uit te leggen tot ik het helemaal door heb :) En jawel sinds dinsdag heb ik elektriciteit. Gek genoeg moet ik er eigenlijk aan wennen om niet alles in het donker te moeten doen. Maar toch is het een verademing. Helaas was dit niet het einde van de problemen en begint het meer en meer op een tragedie te lijken. Mijn verwarming bleek immers ook stuk te zijn, net als mijn rolluik. Het voordeel is wel dat ik nu weet hoe je een elektrische rolluik moet installeren, de verwarming in orde moet krijgen en zelfs hoe ik de elektriciteit in gang moet zetten. Toch was het even te veel van het goede toen ik ontdekte dat mijn badkamer half ondergelopen was (en bijgevolg al mijn zaken die tegen de grond stonden nat waren). Daarom ben k woensdag naar de acceuil geweest om mijn idee te zeggen en even uit te leggen dat ik niet echt gelukkig ben met een kamer die neigt naar huisjesmelkerij. Gelukkig zijn er hier ook leukere dingen dan het bovenstaande. Zo ben ik dinsdagavond naar ‘soirée intègre’ geweest. Dat was een feestje in een bar in grenoble waar alle erasmussers naar toe komen. Daar heb ik twee heel leuke Colombiaanse meisjes leren kennen, en ze hebben me uitgenodigd zondagochtend te komen ontbijten (met croissants etc…en natuurlijk de Colombiaanse koffie). Donderdag was het hier staking. Heel veel hebben we er niet van gemerkt, behalve dat de lessen niet doorgingen (en dat er niemand me kon helpen met die lek, die erger en erger werd). Hopelijk komt er een einde aan al het gedoe met mijn kot, soms begint dat toch een beetje te wegen. Het feit dat ik nu alle mogelijke lessen volg (omdat ik mijn studieprogramma nog moet laten goedkeuren door Antwerpen) maakt het ook iets drukker. Maar gelukkig is de klusjesman zo begaan met mij dat hij mij meestal meteen helpt. En ik ging ervan uit dat het vanaf dan alleen maar beter kon gaan…en inderdaad: vrijdag was de verwarming gemaakt en de lek ook. S avonds zijn we met Anne-Maria en Candela naar een zalige bar geweest in het centrum van Grenoble. Waar de cocktails echt super goedkoop waren en ik me even in een exotisch oord waande (de grond was helemaal bedekt met zand, en de lichten creëerden een zalige sfeer). Zaterdagavond hebben we eindelijk gepokerd, na een heerlijk diner. Deze ochtend ben ik gaan ontbijten op het appartement van Anne-Maria (appartement lijkt een beetje op dat van l’auberge espagnole). In de namiddag zijn we dan met z’n allen naar het ‘musée de Grenoble’ geweest. Een gigantisch groot museum, met werken van onder andere Monet, Matisse, Picasso, Andy Warhol, Gauguin…Echt prachtig museum dat bovendien gratis is de eerste zondag van de maand. Mijn leven begint hier wat normale proporties aan te nemen en de vooruitzichten zijn ook heel leuk. Zo ga ik normaal gezien volgende week maandag naar het wereldkampioenschap skiën. Ik heb ‘mezelf uitgenodigd’ en als er nog plaats is op de trein kan ik 9 februari de beste skiërs van de wereld aan het werk zien. Ook ga ik over ongeveer twee weken Sarah bezoeken in Geneve…Wat de nabije toekomst brengt weet je nooit hier in Frankrijk. Zo doet er een gerucht de ronde dat er vanaf morgen (weer) eens staking gaat zijn. En deze keer zou ze duren totdat Sarkozy zijn hervormingsplannen voor het onderwijs opbergt. De prof sprak erover dat dat dus weken kon duren. Dat zou niet slecht zijn want ik heb hier helaas nog niet de tijd gehad om te gaan skiën, waardoor enkele dagen extra vakantie meer dan welkom zijn.