AU REVOIR....

De laatste twee weken was er maar één woord dat centraal stond: afscheid (ok genieten stond toch ook nog wel bovenaan). k moest echt van alles en iedereen afscheid nemen. Iedereen vertrok op een andere moment waardoor er bijna elke avond een afscheidsfeestje was. Elk feestje was op een andere manier goed: dat van marion was (toevallig) met mannen die prachtig gitaar konden spelen (onder een prachtige sterrenhemel); miriam en piotr’s feestje was het laatste dat ik hier heb meegemaakt; dat van Dominique was heel gezellig, grappig lekker en rustig; florian’s afscheidsfeestje was een culinairhoogstandje (risotto met gamba’s)…en tot slot mijn eigen afscheid: vrijdag hadden we een hele gezellige bbq, die tot vroeg in de ochtend geduurd heeft. Ik heb toen nog s’nachts tot half zes s’ochtends mijn kamer beginnen opruimen en beginnen inpakken (omdat ik de volgende dag nog een beetje vrij wilde hebben). Na drie uurtjes slaap ben ik dan weer beginnen inpakken. De anderen waren echter nog redelijk lam, waardoor we het s avonds heel rustig hebben gehouden. Zondagochtend is Chris nog mijn matras komen teruggeven, en heeft hij ons uitgewuifd…op weg naar België.

Ik kan mijn erasmuservaring heel kort samenvatten: een prachtige, onvergetelijke ervaring waarbij ik geweldige lieve, positieve en interessante mensen heb leren kennen van over de hele wereld, die ik misschien niet allemaal even snel zal terug zien, maar wel ooit…dat is zeker!

bedankt voor jullie intresse, lieve berichtjes... ik hoop dat jullie mijn blog de moeite waard vonden

x caroline

...een examen!

Donderdag heb ik nog heel de dag redelijk goed geleerd. Gelukkig werd dit afgewisseld met samen eten en andere kleine fijne dingen.
Vrijdag om 10 u had ik dan eindelijk het examen, k had er wel vertrouwen in omdat ik er goed voor geleerd had (het was ook niet zo veel) en de prof is wel heel vriendelijk. K mocht een half uur voorbereiden en dan mocht in beginnen praten. Ik kon heel de cursus goed vertellen, en heb het gesprek zowat in de richting geduwd van wat ik nog extra had gelezen omdat ik dat interessant vond. K denk dat het een van de beste examens van mijn unifcarriere was (hopelijk dacht de prof daar ook zo over). Daarna ben ik direct naar een inhaalles van anthropologie du religion geweest. Direct na de afloop om 12u ben ik mij ga inschrijven om mijn kleren te kunnen wassen . Vlug iets gegeten en naar de bib om enkele mails te sturen (want pc nog steeds niet gemaakt). Vlug terug om mijn ijskast te verkopen (zalige is dat ik ze nog kan houden totdat ik vertrek!). Na het wassen van mijn kleren had ik ineens een opruim en kuisopstoot (gebeurd één keer in de twee maand denk ik). Dan vlug naar de winkel om mijn drukke dag af te sluiten bij Anni: daar hebben we eerst de film ‘twilight’ gezien (niet zo mijn ding) en dan een finse film ‘Pitkä kuuma kesä’‘ (a long hot summer).

Zaterdag ben k de dag sportief begonnen: samen met tynke een halfuurtje gaan joggen. Samen is het best wel gezellig, en de omgeving is hier ook erg mooi om te sporten. In de voormiddag heb ik dan proberen een andere laptop te regelen via het bedrijfje dat mijn pc gaat maken (want dat zou nog tot volgende week vrijdag duren). Eerst waren er geen pc’s meer, maar na een beetje aandringen ging de man toch nog verder horen. En ja hoor…er was nog een laptop die ik kon gebruiken. Dat ging mij 15 euro huur kosten en 500 euro waarborg. Maar na een beetje onderhandelen kan ik de pc lenen tot de mijne is gemaakt voor 0 euro en 100 euro waarborg! (alleen met deze pc kan ik blijkbaar jammergenoeg geen foto’s op mijn blog zetten) Daarna ben ik inkopen gaan doen voor emma . Ze is immers tegen een paaltje gereden met haar fiets en heft een grote wonde op haar been, die genaaid moest worden, en daarom kan ze niet goed stappen of naar de winkel gaan. In de namiddag heb ik enkele uurtjes voor een taak gewerkt, en daarna ben ik met tynke naar de stad gegaan. We hebben daar super veel fijne originele winkeltjes ontdekt. Daar hebben we ons dan ook een souvenir voor Grenoble gekocht: magneetjes met franse woordjes waar je dan zinnetjes mee kan maken. Daarna zijn we op ziekenbezoek gegaan bij emma. S avonds hebben we met z’n allen naar het eurosongfestival gekeken bij Anni op kot. Het blijft toch niets voor mij, maar met een international publiek is het toch al een pak grappiger en leuker.

scenario voor 'in de gloria'

Dinsdag kreeg ik eindelijk meer nieuws over de examens en de inhaallessen. Omdat ik graag voor ‘sociologie du corps’ ook deze vrijdag een examen had gedaan, mailde ik die prof (ik ging ervan uit dat dat niet echt ging pakken, aangezien ik niet echt een reden had om het normale examen (met een pak meer leerstof) op het einde van mei niet te doen). Maar tegen 22h kreeg ik te horen dat ik vrijdag mijn examen mag doen! Een zalig gevoel te weten dat er iets is dat zeker is. Daarna ben ik naar Vince zijn verjaardagsfeestje in het park geweest, om niet te laat in mijn bed te kruipen (nu de examens echt in het zicht zijn).

Op technologisch gebied gaat even alles mis dat mis kan gaan: mijn telefoon werkt niet meer, mijn internet is kapot en ik krijg mijn pc niet meer open (als ik dat probeer splitst mijn scherm in twee delen). Voor dit laatste heb ik half grenoble afgefietst om een winkel te vinden die reparaties doet (er waren er vele te vinden op het internet, maar als ik daar aankwam, bleek die winkel al lang niet meer te bestaan). Voor het probleem van mijn internet was ik donderdag al gaan horen en had ik een nieuwe modem bestelt. Die kon ik vandaag gaan afhalen. Wat ik toe meemaakte zou een scenario voor ‘in de gloria’ kunnen zijn: toen ik naar het adres fietste voor mijn modem te gaan afhalen (terwijl er een SFR winkel hier in de buurt is), bleek dat in een waserrette te zijn. met een dikke niet zo jonge man aan de balie. gelukkig had ik mijn modem bij (hoewel niemand gezegd had dat ik hem moest ruilen). Maar dat mocht niet verpakt zijn in een zak: het moest in een doos met 'scotch tape'. Ik stelde voor om de doos van de nieuwe modem ervoor te gebruiken...dat kon niet omdat hij niet eerst de doos aan mij mocht geven voor hij de andere in een doos had gekregen ("het staat in de regels mevrouw"). Dus ik opzoek naar een doos in dat kleine dorpje. Bij het afval van de plaatselijke kruidenier vond ik er één. Ik terug naar die man..doos was eigenlijk wat te groot, maar hij deed wat moeite om het toch door de vingers te zien. Maar tape..dat had hij niet (kan ik me echt niet inbeelden dat je dat als zelfstandige wasserij niet hebt). Dus ik de plaatselijke middenstand afgegaan opzoek naar tape (alle supermarkten waren dicht, de krantenwinkel had het net uitverkocht en kon me niet de hunne laten gebruiken, bij de post stond een rij tot buiten...tot ik uiteindelijk bij een verzekeringskantoor tape vond). ik met getaped doos naar de droogkuis...de tape was niet voldoende sterk volgens de man, maar toen hij mijn blik zag begreep hij dat dat mij niet zoveel kon schelen). Enkel nog mijn pas laten zien en ik kon eindelijk vertrekken met mijn modem (trouwens een schandaal dat de andere na 3 maand al kapot was)...maar door al mijn examengeregel was ik blijkbaar in alle haast mijn pas vergeten. Dus kon ik nog naar huis fietsen, om dan terug te gaan, om daar dan nog een tiental papieren te tekenen...om uiteindelijk met mijn modem naar huis te kunnen. Die ik nu eignelijk nog niet kan gebruiken aangezien ik mijn pc niet meer open krijg. Ondertussen heb ik goed geleerd voor mijn examen van vrijdag.

camargue

Vrijdagochtend heb ik nog vlug administratieve zaken voor mijn examens inorde gebracht, vlug ingepakt (probleem was dat ik niet gepland had om op vakantie te gaan, dus ook eigenlijk niet echt propere kleren had: waardoor ik in een pyama bovenste en een kapotte short en jogging heb rondgelopen :) om tegen 14 u de bus naar Valance te nemen met Flo, Chris en Miriam (drie duitsers). In valance moesten we een uurtje wachten om daarna de trein te nemen naar Arles. Omdat het vrijdag een feestdag was, waren we heel blij dat we een open winkel vonden. Het enige wat we er konden kopen waren blikken met halal voeding…later bleek echter dat alle grote supermarkten ook nog open waren. Daar hebben we dan een kaart van de ‘camargue’ gekocht. Omdat we nog niet echt een plaats voor onze tent hadden vroeg ik tips aan iemand van de supermarkt. Deze man was heel vriendelijk, maar toch iet wat bizar. Zo toonde hij ons een volgens hem ‘prachtige plek’ (lees: een plaats aan de kant van de autostrade, waar hij toen hij werkloos was sliep en zich waste aan een kapot geslagen brandbluspaal). Omdat dat toch niet echt was wat we zochten hebben we gewandeld tot we om 11u een verlaten veld vonden, te midden van de natuur. Het gras stond zo hoog als onze heupen, waardoor we als een groepje idioten eerst een heel stuk hebben zitten plat trappen, om daarna onze tent op te zetten.


Zaterdag was het doel om een grote wandeling door de camargue te maken. Maar omdat de weg die we hadden genomen, niet erg mooi en interessant was, hebben we gelift. Het ging heel erg vlot (en met 4!). Zo hadden we eerst een pickup, waar we met z’n vieren achterin de kofferbak konden zitten. En voor het tweede deel van het traject mochten we met z’n allen meerijden met een oude mercedes (moeilijk in gang te krijgen, maar eens hij reed, ging het vlot). Deze auto zetten ons af in ‘salin de giraud’. Een klein, niet al te toeristisch dorpje, waar we een grote voorraad voedsel hebben ingeslagen. Daarna hebben we onze weg verder gezet met als doel… de kust. Omdat het liften met vier niet meer vlotte, hebben we ons opgesplitst (strategisch: 2 keer een jongen en een meisje). Hierdoor was het liften niet al te moeilijk en bereikten we alle vier snel ons doel … de zee, de kust, de zon! We zijn een groot deel van de kustlijn afgewandeld omdat we het toeristische deel wilden vermijden. Daar hebben we de hele namiddag gelegen, gelezen, zwaard gevochten (met stokken weliswaar), gefrisbeed, raadsels gezocht en gevonden…. Tegen de avond zijn we dan aan een prachtig kampvuur begonnen. Omdat er een stevig wind stond, moesten we eerst met stenen een soort afscherming maken. Wonderwel lukte dat erg goed, en hadden we in geen tijd een zalig mooi kampvuur. Als dessert hadden we brownies, die we even op de houtskolen hadden gelegd, waardoor je een overheerlijk chocoladedessert kreeg (ook de omgeving, de mensen, de geur van het vuur…maakten dat nog eens zo goed). Omdat we onze tenten niet alleen wilden laten, hadden we ze nog niet opgezet. Gelukkig hadden de jongens al een ‘windvrij’ plaatsje gezocht, waar we ze konden opzetten. Toch was het geen sinecure om ze s nachts met enige wind in de duinen op te zetten. Maar het lukte erg goed (ook omdat het volle maan was, en we daardoor vrij veel licht hadden). Ik heb nog een tijdje buiten gezeten, om te genieten van de wind, van de rust, van het adembenemend uitzicht. Echt een avond om nooit te vergeten!

Na een nacht niet al te best te hebben geslapen (de wind was heel stevig, waardoor de tent soms erg flapperde) stonden we op met een prachtig zich op de zee en aan de andere kant de camargue. Na het inladen van onze tent en rugzak (en ongewild kilo’s zand) hebben we nog even gepetanqued met stenen. Daarna zijn we teruggewandeld, en hebben we gegeten in een louche barak op het strand (toch smaakte het heel goed). Toen we onze weg verder zette op terug naar Arles te gaan, werden we met verstomming geslagen. Er waren super veel wilde flamingo’s. Prachtig om zien. Ondertussen liepen we langs het grootste zoutwinningsveld van Europa. Omdat het weer diezelfde onaangename weg was, hebben we weer twee per twee gelift (ik ben echt fan geworden van liften, het heeft niets dan voordelen: het is gratis, je leert nieuwe mensen kennen, die mensen vertellen allerlei interessante zaken over de streek, het is redelijk snel). Eerst tot ‘salin de giraud’ en daarna verder naar Arles. Daar hebben we elkaar opgewacht aan het amphitheater en samen nog wat van de avond zon genoten. Op onze weg naar de camping hebben we nog wijn gekocht (in de bakker nota bene, hier kan je echt overal goedkope en lekkere wijn kopen). Op de camping heb ik een gigantisch lange, warme douche genomen, om al het zand, zweet, vuil van me af te spoelen (op zo’n moment is een douche echt goud waard). Daarna hebben we gegeten bij kaarslicht, muziek geluisterd, nog wat gebabeld, raadsels verteld en gaan slapen (het merendeel van de tijd spraken we Frans, maar vaak spraken ze ook onderling Duits. Maar om een of andere reden kan ik bijna alles verstaan van wat ze zeggen, hoewel ik maar ooit eens 1 uur Duits in school heb gehad, en zij mij niet verstaan als ik nederlands spreek)

Ondertussen zijn we hier allemaal dol op de franse croisants, koffiekoeken… daarom kon dit allemaal niet ontbreken op onze laatste dag samen. We hebben in een van de beste bakkers die ik ooit heb gezien een gastronomisch ontbijt gekocht: rababertaart, myrtilletaart, baguetten, croissants, tartiflettebaguette met zeevruchten, chocoladecroissants, choco suissen… Dit hebben we opgegeten in het park. Daarna zijn we een koffie (de beste tot nu toe in franrkijk) gaan drinken bij een hele lieve man. Daarna de thermen van Constantijn bezocht. Ik blijf telkens verstomd staan van de kunde van de romeinen, echt indrukwekkend, wat zij allemaal konden verwezelijken. Om 18h was het helaas tijd om afscheid te nemen: miriam ging naar istre een vriendin bezoeken, en flo en Chris gingen nog verder trekken. Terwijl ik naar grenoble terugkeerde in de hoop meer nieuws te kunnen verkrijgen voor mijn examens (in het weekend was Irina wel zo lief geweest om me op de hoogte te houden van ‘sociologie du changement culturel’, waar ik een taak moet voor maken). Omdat mijn trein pas om 20h was, heb ik de stad nog verkend (met een loodzware rugzak: er zat nog gerief van miriam in, omdat zij ook nog het vliegtuig gaat nemen, en dus niet heel veel bagage kan meenemen). Het is een heel klein maar gezellig stadje, met ongelooflijk leuke kleine straatjes (waar ik uren zou kunnen in ronddolen) en een amphitheater, theater en thermen van het romeinse rijk. Tegen 20h vertrok mijn trein. Het was een lange reis, waardoor ik pas om half twee in mijn bed kon kruipen … maar het was het het meer dan waard!

foto's volgen...

examens....of niet?

Woensdag was het weer een hele dag onzekerheid wat de klok sloeg: de berichten veranderden voortdurend. Gelukkig kon ik s avonds mijn gedachten verzetten bij een overheerlijke kaasfondue bij florian (samen met miriam, Chris en piotr). Daarna hebben we “l’auberge espagnole” gezien. Dit is een film over erasmus (waarmee eigenlijk alles gezegd is :). Hierin kwamen scenes voor die erg herkenbaar waren (de administratieve rompslomp, s nachts met een hele groep zingen terwijl er mensen gitaar spelen,afscheid nemen van hechte vrienden (hoewel je ze eigenlijk nog niet zo lang kent)…).

Omdat er op het ‘bureau virtuelle’ aangekondigd werd dat de examenrooster vandaag bekend ging worden, stond ik goedgezind, met veel hoop op. Maar het viel tegen…geen nieuws: het enige nieuws dat we te weten waren gekomen was dat we niet meer op de internationale dienst moesten rekenen, en dat we zelf de proffen moesten contacteren. Echt ongelooflijk dat zij ons dat niet spontaan melden, we zijn dit immers te weten gekomen door zelf nog maar eens te gaan horen (De logica is hier soms toch ver zoek). Maar we hadden niet bepaald veel geluk: geen enkele prof was aanwezig, niemand wist waar ze waren, en ze antwoorden niet op mails. Aangezien het de volgende dag een feestdag was, wilde dit zeggen dat we drie dagen in de onwetendheid zouden zitten. Dit wilde ik absoluut vermijden waardoor Irina en ik meer dan 2 uur voor de deur van de professoren hebben gewacht in de hoop hen te kunnen spreken (terwijl het buiten echt heel prachtig weer was). Maar al die moeite was tevergeefs, waardoor we tegen 18h naar huis zijn gegaan. Toen heb k even met het thuisfront gebeld, om even al mijn frustraties, gedachten… de vrije loop te laten. Dat deed me erg goed. Daarna was er een picknick omdat Elena (een meisje van Berlijn) de volgende dag naar huis zou vertrekken. Vlak voor die picknick heb ik plotsklaps beslist om toch op vakantie te gaan met Florian, Chris en Miriam. Bijgevolg heb ik halsoverkop met miriam nog een tent gaan kopen in Decathlon om de volgende dag naar Arles te kunnen vertrekken. Het afscheid nemen valt me toch wel zwaar…gelukkig zie ik Elena terug in September (de grote erasmusreunie in Berlijn!)

'tragedie': het vervolg

Normaal maandag mijn eerste examen..maar dat is nu wel even anders. Zo snel als we konden zijn we naar onze professoren gegaan om meer uitleg te vragen. En uit dat gesprek bleek dat de situatie nog veel serieuzer is dan ik eerst vreesde. Zo wisten de professoren blijkbaar zelf niets van de beslissing die de president van de unief donderdagavond genomen had. Bijgevolg konden ze ons niets meer zeggen. Ze gingen proberen om met de president te praten, maar het ging vooraleerst niet eenvoudig zijn om een afspraak te krijgen, echt ongelooflijk. De proffen dreigden er zelfs mee om collectief onstlag te nemen, als de president niet om hun eisen in gaat. Maar daar stonden we dan…geen examens, geen info., alleen maar verwarring. In de namiddag werd ons aangeraden om de vice-president van de unief te bestoken met zoveel mogelijk emails. Aangezien dat het enige is dat we konden doen hebben we dat dan ook met veel plezier gedaan. De hele dag heerste er onzekerheid. S avonds hebben ik met vince, luc, Dominique, Chris, Caroline (vriendin van vince) en emma gegeten. Daarna hebben we een ‘slackline’ opgehangen tussen twee bomen. Dit is een soort stevig plat lint waarop je moet proberen te balanseren. Vrij verslavend want ik wilde me de hele tijd verbeteren. Daarna nog 'coupling' gekeken (want de mijn dvdspeler van mijn pc is kapot, net zoals mijn internet, dus ik kan alleen maar series en films zien die op mijn pc zijn opgeslagen)

Met goede moed, en toch wat hoop ging ik vanochtend naar de (zoveelste) assemblee generale (onder studenten wordt dit de AG genoemd), Dit is een 'vergadering' van professoren en studenten om te discussieren over de staking en alle gevolgen vandien. De AG begon om 10 uur en heeft twee uur geduurd. Het enige wat me ermee duidelijk werd is dat er nog niets zeker is...en dat de professoren onderling het ook nog niets eens zijn over hun standpunt en visie. Er circuleren vele opties op dit moment: een blank semester (dus geen credits!), inhalen lessen en later examens, 'banalisation' (geven van credits zonder examens en dus zonder punten), vervangtaken voor erasmussers, gewoon examens (ten vroegste binnen drie weken)... Het werd wel duidelijk dat de proffesoren onze moeilijk situatie als erasmusstudenten goed begrijpen. Voor mij is het nog niet zo erg als voor sommige andere buitenlandse studenten. Hier is bijvoorbeeld een canadees meisje die haar beurs kan verliezen als ze haar credits niet haalt, of iemand die een ticket naar singapore heeft voor 12 mei... Na die AG zijn we dan gaan praten met de vice president, die verantwoordelijk is voor de buitenlandse studenten. Voor hem hebben we al de info over de vakken moeten opgeven en hij gaat proberen voor ons een speciale maatregel te bedenken...dus afwachten maar. Ik vind het zo verschikkelijk dat ik op dit moment niets anders kan doen dan wachten, wachten, wachten (studeren heeft nu ook geen zin, want misschien heb ik helemaal geen examens, of een ander soort examens of...) Ik zou veel liever nu concreet weten wat ervan me verwacht wordt, en dan plannen kunnen maken voor mijn laatste maand hier. Echt zo jammer dat alles op het laatste nippertje in het water valt, door de beslissing van 1 persoon (die fameuze president, die het niet aandurft om de studenten te komen vertellen waarom hij deze beslissing heeft genomen)...voor mij iemand onverantwoordelijk, die geen twee maal nadenkt, en nog minder rekening houdt met de mening van zijn professoren en studenten. Hij bereikt hier werkelijk niets mee, tenzij iedereen tegen zich in het harnas jagen...

rustige week...met een onverwacht (slecht) einde

Zondag heel de dag geleerd, want de examens komen stillaan heel dichtbij. S avonds heb ik samen met Chris gekookt. Daarna heeft hij me heel zijn reis naar cuba uitgelegd (hier wil ik al heel lang naar toe, en die foto’s en verhalen deden me nog meer dromen). Tot slot hebben we de film: ‘the assasination of Jesse James’ gezien. Een film met heel mooie beelden, maar veel te traag. Zo traag dat ik in het midden het verhaal en vele personage kwijt was, niet echt een aanrader.

Maandag was een helse dag. Eerst naar de dokter gegaan om 9 u om een afspraak te maken (heb al een drietal weken keelpijn en die verdwijnt maar niet). Daarna naar het secretariaat van mijn residentie om papieren voor CAF in orde te maken. Maar daar bleek dat ik eerst een papier ergens aan de andere kant van grenoble moest gaan halen, om dan terug te keren naar het secretariaat om er daar een stempel te laten op zetten, om dan nog eens terug te keren naar die plaats waar k het papier was gaan halen. Gelukkig bleek achteraf dat ik het papier iets dichter bij huis kon afhalen. Daarna vlug naar de bib en vervolgens mijn taak gaan bespreken bij een prof. Daarna nog 10 minuten in de mediatheek gaan ‘werken’, terug naar het secretariaat voor de stempel, terug naar de bib voor te ontlenen en eten. Dat allemaal in drie uur tijd. In de namiddag ben ik dan naar de dokter gegaan. Niets ergs, maar die vrouw schreef wel een hele hoop zaken voor, echt ongelooflijk veel. S avonds heb ik nog eens tartiflette gegeten bij marysia. zoals steeds overheerlijk!

Nu zijn het echte studiedagen, ik probeer hier een studieklimaat te creëren in mijn kamer, maar lukt niet altijd zo goed. Iedereen valt hier altijd binnen, wat echt super fijn is, maar ook zo afleidend. S avonds ben ik Chris dan gaan bezoeken in het ziekenhuis. hij heeft twee maand geleden een operatie gehad om een breuk te genezen, en woensdag mochten de bouten eruit.

Donderdag heel de dag heel hard geleerd en dan… om 17 u krijg ik van emma een berichtje dat ik op het bureau virtuelle moet zien. Wat ik daar te lezen kreeg, sloeg me totaal met verstomming:

Sur ordre de la présidence de l'UPMF, les examens sont annulés et seront reportés à une date ultérieure. La présidence demande aux enseignants de Sociologie le rattrapage des cours non assurés.

Met deze twee enige zinnen werden al mijn plannen in de war gestuurd. Ik had immers normaal maandag en dinsdag (4 en 5 mei) twee examens. en vertrok woensdag naar de provence voor enkele dagen. Totaal verbouwereerd ben ik meteen naar de universiteit gegaan met emma en Irina in de hoop meer uitleg te kunnen krijgen. Maar er was niemand… alle proffen waren weg, de administratie was gesloten… gelukkig was er nog een mevrouw in de gang die naar een professor wilde bellen: het enige dat die man kon zeggen was dat de examens van maandag zeker niet doorgaan. Dit is echt het toppunt van slechte communicatie en het slecht behandelen van studenten. Er zat toen niets anders op dan terug naar mijn kot te gaan. S avonds heb ik met emma en Chris nog bij Luc en Vince gegeten. Daarna hebben we met z’n allen nog wat geprofiteerd van de mooie avond buiten.

Vrijdag 1 mei: Heel Frankrijk ligt plat, dus zeker de universiteit, wat inhoudt dat ik geen vragen kon gaan stellen over het afgelasten van de examens. Toch proberen nog wat te leren, want ik weet niet wat er nu op me af gaat komen. S avonds hebben Elena en ik het haar van Chris wat geknipt, niet zo eenvoudig met een zakmes, maar het valt al bij al nog wel mee. Daarna heeft Elena voor marion, emma, miriam, Chris, Irina en mij ‘kaiserschmarren’ gemaakt. Het was echt ongelooflijk lekker. Om de mooie avond af te sluiten hebben we nog wat gekaart met z’n allen.

Zaterdag had ik mij voorgenomen om ook nog te leren… ik heb heel veel pogingen ondernomen, maar het wilde maar niet lukken om me te motiveren en concentreren. Gelukkig kon ik s avonds mijn gedachten verzetten om een picknick in het park. Heel gezellig, met een grote hoop samen eten in een prachtig park, hier dichtbij. Toen we naar huis wilden vertrekken, zagen we in de verte een kampvuur en hoorden we muziek. Het waren mensen van ‘la reunion’, die aan het barbecuen waren. Ze waren heel vriendelijk en gastvrij en lieten ons meteen allerlei specialiteiten proeven. Zoals een soort kokosnoot die je in het vuur moet gooien, en daarna het vruchtvlees opeten. Het proeft een beetje naar een mengeling tussen kip en brood. Speciaal en heel lekker.

Morgen gaan we naar de universiteit in de hoop meer uitleg te krijgen over wat ons nog allemaal te wachten staat...tot dan kan ik alleen maar hopen dat dat positief is!