Annecy

Maandagochtend was het tijd om een tweede keer afscheid te nemen (en ik ben daar nooit echt een held in geweest). Ik nam de trein naar Annecy, terwijl Sarah terug naar haar thuisstad geneve ging. De dag ervoor hadden we (miriam, Chris, florian en ik) halsoverkop beslist om naar het nabijgelegen stadje annecy te gaan. Dit zijn drie heel fijne duitsers. Toen we eraan kwamen zijn we meteen de jeugdherberg gaan zoeken. Deze was prachtig gelegen, heel netjes en niet zo duur (één van de beste die ik tot nu toe bezocht heb). Omdat miriam maar één dag bleef hebben we eerst de oude stad een beetje verkend. Ze is echt prachtig met vele gekleurde huizen, vele kleine kanaaltjes… (hier wordt het het Venetië van Frankrijk genoemd).

In de namiddag hebben we een pedallo gehuurd om op het prachtige meer, dat aan het dorp grenst te varen. Het uitzicht van op het meer is adembenedemd. We hadden ook ongelooflijk veel geluk met het weer, want net toen we ons bootje terug binnen brachten begon er een klein onweertje. Daarom besloten we eten en drinken te gaan kopen voor s avonds. Daar hebben we afscheid genomen van miriam, die terug naar grenoble ging. S avonds hebben we simpel maar lekker gegeten, en heel lekkere wijn gedronken.

Dinsdag zijn we niet te laat opgestaan omdat we de ‘super rando’ wilden maken. Dit was een wandeling die ons aangeraden werd door de man van de auberge. Een canadees meisje (melissa) die we de avond ervoor hadden leren kennen wilde met ons meegaan. En zo vertrokken we met veel water, baguetten, goede stapschoenen en goede moed.

Al snel bereikten we de eerste top, maar omdat we nog niet echt wilden eten zijn we nog iets verder gegaan. En…daar was het prachtig. Je had een uitgestrekt zicht over bergen, over het meer, over de stad… De ideale picknickplaats (hier kan de bastille niet aan tippen :) Omdat de zon ook hevig scheen was het erg aangenaam op die top. Omdat we sneller waren dan op het plan aangegeven zijn we nog een top verder gegaan. Daarbij moesten we op een kam lopen, wat behoorlijk beangstigend was (niets anders aan beide kanten van de weg dan afgrond). Maar wederom was het zicht prachtig.

Na ongeveer vijf uur gestapt te hebben kwamen we totaal uitgeput aan in de stad. Daar hebben we inkopen gedaan voor risotto. Na een douche is Florian dan begonnen aan wat een meesterwerkje bleek te worden. Hij kan echt enorm goed koken en na zo’n stevige wandeling smaakt dat uiteraard eens zo goed. Doodmoe, maar voldaan zijn we dan gaan slapen.

Woensdag hebben we na het ontbijt de basiliek van annecy bezocht. Een heel lelijk, modern ding, waar we niet lang gebleven zijn. Daarna hadden we alleen gepland om paaseitjes voor elkaar te verstoppen. Maar in heel annecy bleken er geen goedkope paaseieren te vinden te zijn (alleen in de plaatstelijke chocolatiers kon je er vinden, die onwaarschijnlijk duur waren). Door onze zoektocht naar paaseieren stoten we op een olijfwinkeltje. We waren alle drie gefascineerd door de ongelooflijke smaak van bepaalde olijfolies, balsamicoazijnen (één die 12 jaar had gerijpt en 70 euro kostte voor 100 ml was uitmuntend, je kon het zo drinken) zijn we een uur in dat winkeltje gebleven. De dame ervan was zo vriendelijk dat ze ons voorstelde om een bepaalde kaas en gedroogde ham te kopen en om dan terug te komen. Zo maakte ze voor ons de beste broodjes die ik hier tot nu toe gegeten heb. Ze strooide er gedroogde tomaten poeder op en een enorm goede olijfolie. Omdat we helemaal in de gourmandische sfeer waren hebben we ons dan ook een goede klasse wijn aangeschaft. Deze fijnproeverpicknick verdiende een prachtige picknickplaats, die we vonden in het parkje aan het meer.

Na deze perfecte picknick zijn we dan met onze voeten in het water gegaan. Niet bepaald aangenaam voor een lange tijd. Totaal afgekoeld hebben we ons in de strijd gesmeten voor een partijtje minigolf. Het was heel leuk omdat we alle drie aan elkaar gewaagd waren. Maar uiteindelijk heb ik nipt gewonnen. Daarna zijn we teruggekeerd naar de jeugdherberg, daar heb k geleerd een gesprek in het Duits te houden. Heel gek maar als ze onder elkaar Duits praten kan ik meestal wel begrijpen waarover ze het hebben. Maar als ik nederlands spreek verstaan zij er niets van. In de jeugdherberg hebben we gegeten, onze rugzak genomen en dan naar het station. Om 22 uur kwamen we aan in grenoble. Dan nog met de fiets en mijn zware rugzak naar mijn kot, waardoor ik rond 22.40 thuis was. Het was echt een perfect vakantietje, niet ver van ‘huis’, niet duur, maar o zo leuk en gezellig!

Donderdagochtend was het dringend nodig om al mijn rommel van de vakantie, van met de vriendinnen…op te ruimen. Daarna ben ik aan een planning voor de examens begonnen. Mijn examens vallen niet zo geweldig goed, maar daar is helaas niets aan te doen. Zo heb ik mijn eerste examen 22/4 (volgende week dus!). Ondertussen is het wel gewoon les. Mijn tweede heb ik 4 mei, gevolgd door mijn derde op 5 mei. 6 mei moet ik dan een dossier indienen en mijn laatste examen heb ik 14 mei. Tussen het plannen en studeren door, heb ik samen met miriam een verrassingsfeestje georganiseerd voor marion. Zij is ook een Duits meisje die gisteren 23 jaar werd. Ik had een zaaltje gehuurd naast mijn kot en haar met een smoes naar mijn kot gelokt. Toen vroeg ik haar of ze me even kon helpen met stoelen te halen in het gebouw naast mijn kot…en ze was er helemaal mee weg. Toen ze dan iedereen zag staan, was ze helemaal van de kaart. Echt zo geweldig om mensen zo blij te kunnen maken! Het was een geslaagde gezellige avond. Omdat we om 11 uur uit dat zaaltje moesten zijn we met z’n allen richting stad gefietst. Maar onderweg maakten florian, Chris en ik kennis met enkele fransen waardoor we derest van de groep kwijt zijn geraakt. Daarom hebben we met z’n drieen nog iets gedronken op de dijk, om dan niet te laat in mijn bed te kruipen.