Maandag hadden de studenten de stoelenopstelling nog maar eens veranderd. Dit was echter het enige dat veranderde, daar het nog steeds geen les was. Ik heb dan wat gewerkt voor school en in de namiddag mocht ik een pakje gaan halen bij de post. Omdat ik in het begin een franse bankrekening had moeten openen (om elektriciteit en chauffage te kunnen aanvragen) kreeg ik punten. En met deze punten heb ik een broodrooster, een waterkaraf (die het water zou ‘zuiveren’) en een luispreker-voor-mijn-ipod/radio gekregen. Echt super fijn, net sint niklaas. S avonds ben ik naar EVE geweest, voor een film uit de jaren 20, die begeleid werd met life muziek. Het was heel interessant om te zien hoe men gekleed was in die tijd, wat voor auto’s er reden… maar de film duurde anderhalf uur, en dat is toch wel te lang voor een stomme film.
Tot nu toe was mijn les Frans elke dinsdag doorgegaan, ondanks de staking. Maar deze keer niet. En de reden was op zijn minst bizar te noemen. Zo had de president van de universiteit beslist dat de lokalen gesloten moesten blijven, uit angst dat de studenten de stoelen gingen pikken… Dus geen les, wat wel jammer is, want ik wil mijn Frans wel verbeteren. S middags ben ik dan 1 kilometer gaan zwemmen. S avonds ben ik eerst naar Anni gegaan. Zij is een fins meisje die drie Finse vriendinnen op bezoek had en hen aan ons wilde voorstellen. Daarna zijn we met z’n allen nog naar de Irish pub gegaan omdat het St Patricks Day was. Daar heb ik een guinness van het vat gedronken, wat me wel beviel.
Net zoals de vorige dagen scheen de zon donderdag weer hevig en was de lente volledig in het land. Daarom heb ik me buiten aan mijn kot gezet met een stoel en mijn boeken. Ook nog een terrasje met alle duitsers hier kon ik niet afslaan. Daarna zijn marion en Elena nog langsgekomen met ijsjes…Dit is echt zo geweldig aan erasmus, er zijn steeds verassingen, k leer steeds mensen beter kennen. S avonds heb ik gekookt voor Stephanie en Chris (wiens arm in de plaatser ligt en bijgevolg niet meer kan koken). Daarna zijn we met z’n allen naar Miriam geweest. Zij gaf een feestje voor haar verjaardag. Heel gezellig en iets te laat omdat ik de volgende dag om 6u moest opstaan om te gaan skieen.
Vrijdag ben ik nog eens naar mijn favoriete skigebied‘les 7 laux’ geweest. S ochtends heb ik samen met emma en Irina een poging gedaan om skiles te geven aan Elena en Marion. Maar t bleek nu wel dat het echt moeilijk is om uit te leggen hoe je moet skieen. S namiddags heb ik samen met emma en Irina priveles gekregen (gratis!). Maar de skilerares had ons niveau iets te hoog ingeschat waardoor we begonnen met de steilste zwarte piste die ik ooit al in mijn leven heb gedaan (en die er op de koop toe nog vol met bulten en ijzig bij lag). Het gevolg was dat emma een spectaculaire schuif van 20 m heeft gedaan, en Irina er eentje van 40m. Ik was zo blij toen ze allebei niks bleken te hebben. Eens we beneden waren was het mijn beurt om eens te vallen…en dan nog op een rode piste. Helaas houd ik er wel iets aan over: een enorme blauwe plek op mijn dij en een heel pijnlijke duim ( denk een overblijfsel van mijn vorig ski-accident, waarbij hij in de gips moest). S avonds heb ik met Irina de tram teruggenomen. Het was een beetje sukkelen aangezien mijn fiets, 2 paar ski’s, 2 paar botten en 2 paar stokken mee moesten en mijn duim ongelooflijk veel pijn deed. Maar het is ons gelukt. Vlug daarna een douche genomen en vertrokken naar Sandra thuis, waar er een feestje was. Daarna zijn we met z’n allen naar EVE gegaan en nog tot half drie (een unicum hier in Frankrijk) gedanst op diverse soorten muziek (het waren verschillende soorten dj’s die geen commerciële muziek draaiden, maar elk iets aparts op hun eigen manier).
de onderstaande foto is de fameuze zwarte/hors piste
Zaterdagmiddag hadden we met z’n allen afgesproken om samen naar de bastille te wandelen. Het is echt super fijn om te zien dat steeds dezelfde fijne grote groep mensen er is. K denk dat we met om en bij de 20 zijn, die allemaal apart zijn, maar toch heel goed overeen komen. Iedereen had het (in Frankrijk verplichte) stokbrood mee, en een of ander groot stuk kaas en een fles wijn. We hebben er wel twee uur over gedaan om boven te geraken omdat we de weg niet echt vonden. Zo ben ik uiteindelijk over een muur moeten kruipen van 2.5 m hoog denk ik. Gelukkig waren er een aantal jongens, die mij als licht gehandicapte, konden helpen om de andere kant te bereiken.
Boven hebben we met z’n allen gepicknickt in volle zon, met een prachtig uitzicht over grenoble. 
Tegen drie uur werd het nog mooier toen er een ‘brass band’ begon te spelen. Het was echt een prachtige namiddag, eenvoudig, maar o zo leuk om met iedereen te praten, van het mooie weer te genieten. 
Voor ik het wist was het zes uur. Vlug nog wat inkopen gedaan, en daarna naar Marissa vertrokken, waar ik tartiflette heb gegeten. Dit is een heerlijk, maar heel zwaar, gerecht typisch van deze streek.**
** Omdat het zo lekker is....het recept: Boter verhitten en de ui op hoog vuur al omscheppend bakken tot het wat kleur krijgt.Spek toevoegen en meebakken tot het een mooi kleurtje heeft.De beetgare aardappels toevoegen en alles door elkaar scheppen.Creme fraiche erdoor mengen.Kruiden met peper en evt. geperste knoflook.Schep alles in een ovenschaal.De reblochon overlangs doorsnijden,zodat je twee schijven krijgt.Deze op de schotel leggen met de korst naar boven.20 min. in het midden van de oven bakken,de leeggelopen korsten verwijderen en de schotel nog zo een 10 min. terug in de oven om hem mooi te laten kleuren. Je kunt de korsten weggooien maar ze zijn eetbaar en erg lekker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten